Okorowanie: Różnice pomiędzy wersjami

 

U [[ramienicowce|ramienicowców]] okorowanie [[nibyłodyga|nibyłodygi]] występuje w rodzajach ''[[Chara]]'' (z wyjątkami) i ''[[Lychnothamnus]]'', podczas gdy brak go u rodzajów ''[[Nitella]]'' i ''[[Nitellopsis]]''. Komórki okorowania w tej grupie są cylindryczne, mniejsze od właściwych komórek międzywęźli. Wyrastają z węzłów ku górze i dołowi w ten sposób, że komórki okorowania z jednego węzła stykają się z komórkami okorowania z drugiego mniej więcej w połowie międzywęźla. Komórki okorowania tworzą równoległe rzędy. Rzędy główne okorowania wyrastają z tego samego miejsca, co [[nibyliść|nibyliście]], przez co ich liczba odpowiada liczbie nibyliści w okółku. Dzielą się one podobnie jak reszta nibyłodygi na węzły i międzywęźla. Rzędy wyrastające pomiędzy nimi, wyłącznie na międzywęźlach, to rzędy boczne. Stosunek rzędów do nibyliści określa rzędowość okorowania – 1:1 (tylko rzędy główne, brak rzędów bocznych) – okorowanie jednorzędowe (pojedyncze), 2:1 (rzędów głównych jest tyle samo, co bocznych) – okorowanie dwurzędowe (podwójne), 3:1 (na każdy rząd główny przypada dwa boczne) – okorowanie trójrzędowe (potrójne). Rzędy główne i boczne mogą być jednakowe lub któryś typ może być większy. Rzędowość okorowania jest cechą diagnostyczną gatunków, ale zdarza się, że jeden osobnik ma część nibyłodygi okorowaną podwójnie, a część potrójnie. Okorowanie może też być nierównomierne, niezupełne lub szczątkowe. Czasem brak okorowania wynika z przyczyn środowiskowych. Na rzędach głównych zwykle wyrastają różnego rodzaju wypustki tworzące okolcowanie<ref>{{cytuj książkę|autor=Mariusz Pełechaty, Andrzej Pukacz|tytuł=Klucz do oznaczania gatunków ramienic (Characeae) w rzekach i jeziorach| wydawca=Główny Inspektorat Ochrony Środowiska / Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski| miejsce=Warszawa| data=2008|seria=Biblioteka Monitoringu Środowiska| strony=7–10| isbn=978-83-7217-200-5| url=http://www.gios.gov.pl//zalaczniki/artykuly/Ramienice_klucz.pdf}}</ref>.