Franciszek Maria de’ Medici: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
Uzupełnienie biografii na podstawie angielskiej wikipedii. |
||
Linia 41:
|www =
}}
'''
== Biografia ==
Franciszek Maria urodził się we [[Florencja|Florencji]] jako drugi syn [[Władcy Toskanii|Wielkiego Księcia Toskanii]] [[Ferdynand II Medyceusz|Ferdynanda II Medyceusza]] i [[Wiktoria della Rovere|Wiktorii della Rovere]]. Był owocem krótkiego pojednania książęcej pary po tym jak księżna Wiktoria nakryła swego biseksualnego męża w łożu z jednym ze swych paziów. Książę był młodszym bratem Wielkiego Księcia Toskanii [[Kosma III Medyceusz|Kosmy III]] oraz ze strony matki kuzynem biskupa wrocławskiego [[Karol Józef Habsburg (1649-1664)|Karola Józefa Habsburga]] oraz ostatniego [[Władcy Mantui|księcia Manui]] [[Ferdynand Karol Gonzaga|Ferdynanda Karola Gonzagi]].
W młodości został [[przeor]]em zakonu [[szpitalnicy|szpitalników]]. W roku [[1683]] został mianowany gubernatorem [[Siena|Sieny]] i tą funkcję sprawował aż do śmierci. Trzy lata później we wrześniu [[1686]] roku został za zgodą papieża [[Innocenty XI|Innocentego XI]] mianowany kardynałem. Rok później otrzymał diakonię S. Maria in Domnica. Nie prowadził religijnego życia i nigdy nie przyjął [[sakrament święceń|święceń kapłańskich]]. Mimo tego iż mieszkał poza [[Państwo Kościelne|Państwem Kościelnym]], w [[Wielkie Księstwo Toskanii|Wielkim Księstwie Toskanii]] miał ogromny wpływ na Stolicę Apostolską. Wywarł znaczący wpływ na [[konklawe]] w roku [[1689]] i [[1700]]. Wynajmowana i odrestaurowana przez niego na przedmieściach Florencji willa Lappeggi była traktowana jako siedziba jego dworu, w której często odbywały się głośne uczty i zabawy.
Po śmierci swej matki w marcu [[1694]] roku został dziedzicem księstw Rovere i Montefeltro oraz właścicielem posiadłości rodu [[della Rovere]]. Pełnił funkcję opiekuna swego bratanka, księcia [[Ferdynand Medyceusz|Ferdynanda]] który był następcą toskańskiego tronu. Kiedy stało się jasne że młody książę i jego małżonka, [[Wioletta Beatrycze Bawarska]] nie będą w stanie spłodzić następcy tronu, Wielki Książę Kosma III zaczął rozważać możliwość rozwiązania tego problemu właśnie za sprawą Franciszka Marii. Problem ten zarysował się jeszcze wyraźniej kiedy okazało się że małżeństwo księcia [[Jan Gaston Medyceusz|Jana Gastona]] i Anny Marii Franciszki także pozostaje bezdzietne.
[[19 czerwca]] [[1709]], gdy stan jego zdrowia pogorszył się, po uzyskaniu zgody papieża [[Klemens XI|Klemensa XI]] zrezygnował z godności kardynalskiej. Chcąc dać swej dynastii następcę tronu [[14 lipca]] 1709 poślubił [[Eleonora Ludwika Gonzaga|Eleonorę Ludwikę Gonzagę]], córkę księcia Guastalla Vincenzo Gonzagi (małżeństwo przez pośrednika zawarto już [[14 czerwca]] 1709 roku).
Współcześni zgodnie twierdzili iż Eleonora Ludwika była powabną kobietą o pięknej skórze, oczach, ustach i talii. Niestety szybko okazało się że związek Franciszka i Eleonory także może nie okazać się owocny. Książę został odsunięty przez małżonkę, która nie chciała dopełnić swych małżeńskich obowiązków z człowiekiem o 26 lat starszym. Zwracając się o pomoc do dawnego spowiednika księżniczki z Guastalli, Kosma III próbował zmusić obawiającą się zarażenia [[Choroby przenoszone drogą płciową|chorobami wenerycznymi]] Eleonorę do współżycia z mężem. Ostatecznie małżeństwo zostało skonsumowane. Niestety para nie doczekała się potomstwa z czym Franciszek Maria nigdy się nie pogodził.
Pod koniec życia książę przeniósł się do [[Bagno a Ripoli]] gdzie [[3 lutego]] [[1711]] roku zmarł na [[obrzęk]]. Pozostawił po sobie olbrzymie długi. Eleonora dotknięta chorobą psychiczną zmarła w [[1742]] roku.
== Bibliografia ==
| |||