Topór (herb szlachecki): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
Linia 61:
'''Topór''' (''Bipenium, Kołki, Starża, Wścieklica'') – polski [[herb szlachecki]], jeden z najstarszych herbów polskich, noszący [[zawołanie]] ''Starza''. Był najbardziej rozpowszechniony na [[ziemia krakowska|ziemi krakowskiej]], [[ziemia lubelska|lubelskiej]], [[ziemia sandomierska|sandomierskiej]] oraz na [[Mazowsze|Mazowszu]]<ref name="Znamierowski">{{Cytuj książkę | nazwisko= Znamierowski | imię=Alfred | autor link=Alfred Znamierowski | tytuł= Herbarz rodowy |strony=171 | data= 2004| wydawca= Świat Książki| miejsce= Warszawa| isbn= 83-7391-166-9}}</ref>. Najwcześniejsza pieczęć z jego wizerunkiem pochodzi z 1282. Aktem [[Unia horodelska|unii horodelskiej]] został przeniesiony na [[Litwa|Litwę]].
 
Spośród ponad 630 rodów (według obecnego stanu wiedzy – 639) używających Topora największe znaczenie uzyskali [[Tęczyńscy herbu Topór|Tęczyńscy]] i [[Ossolińscy]]. Potwierdzeniem ich statusu były tytuły arystokratyczne i stosowne dodatki do herbów (patrz poniżej). Wysokie godności w państwie polskim piastowali również [[Tarłowie herbu Topór|Tarłowie]]. Toporczykiem był także poeta i dramaturg [[Cyprian Kamil Norwid]]<ref name="Znamierowski"/>.
 
== Opis herbu ==
Linia 85:
 
== Najwcześniejsze wzmianki ==
Topór jest jednym z najstarszych z [[Polska|polskich]] [[godło|godeł]] [[szlachta|szlacheckich]]. Najstarszy znany wizerunek to pieczęć [[Żegota|Żegoty]], wojewody krakowskiego z lat 1282-5. Inne wczesne pieczęcie z Toporem pochodzą z lat: 1320 (Nawoj z Morawicy),1335 (Krzywosąd z Ostrowiec)<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Tęczyńscy. Studium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średniowieczu|autor=J. Kurtyka|data=1997|miejsce=Kraków|strony=70}}</ref>, 1348-49 (Wojciech, biskup poznański), 1352 (Andrzej, [[podkomorzy]] krakowski), 1376 (Drogomir), 1380 (Sędziwoj, wojewoda kaliski), 1387 (Drogosz z Chrobrza), 1389 (Sędziwoj z Szubina), 1397 (Jan z Tęczyna), 1413 (Jan Butrym), 1455 (Andrzej Tęczyński), 1442, 54, 66 (znak notariusza publicznego Jana z Morska)<ref name="Szymański1"/>.
 
Według [[Alfred Znamierowski|Alfreda Znamierowskiego]], w źródłach pisanych herb jest wzmiankowany po raz pierwszy w 1401 roku<ref name=Znamierowski/>. [[Józef Szymański (historyk)|Józef Szymański]] przesuwa tę datę o siedem lat w przód<ref name="Szymański1"/>.
Linia 173:
[[Ludwik Decjusz]] został w 1531 roku adoptowany do herbu przez Tęczyńskich. Na potrzeby nobilitacji zastąpili tarczę sercową swego herbu cesarskiego tarczą z herbem rodowym Decjusza, czego efektem był herb własny [[Deciusz]]. Na liście herbownych Tadeusza Gajla występują nazwiska Decius, Deciusz i Dycz (oboczność według Ostrowskiego), co wskazuje, że w niektórych opracowaniach pomijano odmianę w oryginalnym herbie Deciusz. Topór bez odmiany wiąże z nazwiskiem Decius np. [[Piotr Małachowski (wojewoda krakowski)|Piotr Nałęcz-Małachowski]]<ref>{{cytuj książkę|autor = Piotr Nałęcz-Małachowski|url=http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=381&dirids=1|tytuł=Zbiór nazwisk szlachty|miejsce=Lublin|data=1805|strony=100}}</ref>.
 
Podobna sytuacja występuje w przypadku nazwiska Jakubowski. Sebastian Jakubowski otrzymał w roku 1790 [[Jakubowski (herb z nobilitacji w 1790)|herb Topór z odmianą (Jakubowski – odmiana Topora II)]]. Wcześniej, w 1764, [[Jakubowski (herb szlacheckiz nobilitacji w 1764)|herb Topór z inną odmianą (Jakubowski – odmiana Topora I)]] otrzymali inni Jakubowscy – Michał, Kazimierz i Felicjan<ref name=Ostrowski>{{Cytuj książkę | nazwisko= Ostrowski | imię= Juliusz Karol | autor link=Juliusz Karol Ostrowski | tytuł= Księga herbowa rodów polskich| tom= 2 | strony=116| data= 1897| wydawca= Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza| miejsce= Warszawa| isbn=}}</ref>. Również i w tym przypadku, nazwisko Jakubowski Tadeusz Gajl przypisuje nie tylko herbom własnym, ale i Toporowi. Faktycznie, również i tutaj Topora bez odmiany przypisuje Jakubowskim Nałęcz-Małachowski<ref>{{cytuj książkę|autor = Piotr Nałęcz-Małachowski|url=http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=381&dirids=1|tytuł=Zbiór nazwisk szlachty|miejsce=Lublin|data=1805|strony=179}}</ref> i [[Teodor Jeske-Choiński]]. Od tego drugiego dowiadujemy się dodatkowo, że nobilitowani Jakubowscy byli [[neofita]]mi<ref>{{cytuj książkę|autor = Teodor Jeske-Choiński|url=http://www.archive.org/stream/neoficipolscyma00jeskgoog/neoficipolscyma00jeskgoog_djvu.txt|tytuł=Neofici polscy: materyały historyczne|miejsce=Warszawa|data=1904|strona=22}}</ref>.
 
Podstawową gałęzią rodową Jakubowskich herbu Topór jest linia rozpoczynająca się od [[Jan NasianNaszon dez OstrowceOstrowiec|Jana Nasiana de Ostrowce]], opisywanego w innych źródłach jako Jan z Ostrowiec de Jakubowice a więc pana na Jakubowicach i [[Ostrowce (województwo świętokrzyskie)|Ostrowcach]]. Jest to linia typowo polska z gniazdem rodowym w Jakubowicach w Małopolsce. Wymieniony tutaj baron Jakubowski w nobilitacji dworu austriackiego i pruskiego nosi przydomek z Jakubowic<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Rodzina.Herbarz szlachty polskiej|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=82980&from=publication|autor=Seweryn Uruski|tom=5|strony=329-331|rok=1908|miejsce=Warszawa|wydawca=Gebethner i Wolff}}</ref>.
 
Na zasadach podobnych jak herb Decius, stworzono też herb [[Strobicz]] dla [[Maciej Strobicz|Macieja Strobicza]], adoptowanego przez Jana z Tęczyna. Jego herb rodowy połączono z herbem cesarskim Tęczyńskich<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Szymański | imię=Józef | autor link=Józef Szymański (historyk) | tytuł= Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku |strony=270| data= 2001| wydawca= DiG| miejsce= Warszawa| isbn= 83-7181-217-5}}</ref>.
Linia 198:
 
=== Znani herbowni ===
Obok szeroko rozpowszechnionych rodów takich jak [[:Kategoria:Tęczyńscy|Tęczyńscy]], [[:Kategoria:Ossolińscy|Ossolińscy]], [[Korycińscy herbu Topór|Korycińscy]], [[:Kategoria:Tarłowie|Tarłowie]] i [[:Kategoria:Pałuki|Pałukowie]], które wydały wielu zasłużonych mężów stanu, również niektórzy członkowie pomniejszych rodzin używających Topora zapisali się w historii kraju. Z rodu Toporczyków-Pileckich, wywodziła się [[Elżbieta Granowska]], córka wojewody sandomierskiego [[Otton z Pilczy|Ottona]], trzecia żona [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]]. Topór nosił na tarczy [[Jan Naszon z Ostrowiec|Jan Nasian de Ostrowce]], rycerz i swat Władysława Jagiełły, zdobywca chorągwi krzyżackiej [[Bitwa pod Koronowem|pod Koronowem]].
 
Herb Topór przysługiwał [[Walerian Nekanda- Trepka|Walerianowi Nekandzie- Trepce]], synowi [[Hieronim Nekanda Trepka|Hieronima]], autorowi ''[[Liber generationis plebeanorum]] (Liber Chamorum)''.
 
Trzej członkowie rodziny [[:Kategoria:Zabiełłowie|Zabiełłów]] pełnili jednocześnie, w XVIII wieku funkcje generałów-lejtnantów wojska litewskiego. Niemal w tym samym czasie różne stanowiska w Koronie piastowali członkowie rodziny [[:Kategoria:Grabowscy herbu Topór|Grabowskich]]. W wieku XVIII żyli ponadto: [[Wojciech Morski]] - polityk, senator i poseł na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] oraz [[Mateusz Butrymowicz]] – [[sędzia grodzki]] [[pińsk]]i i poseł na [[Sejm Czteroletni]].
Linia 208:
== Topór poza granicami Rzeczypospolitej ==
=== Rosja ===
Rosyjski heraldyk [[Aleksandr Łakijer|Aleksander Borysowicz Łakier]] w swojej książce ''Heraldyka rosyjska'' z 1855 roku przytacza nazwiska rosyjskiej szlachty, która przejęła niektóre polskie herby. Wśród nich jest Topór. Autor nie wyjaśnia, w jaki sposób zachodziło takie przejmowanie. Pewne jest, że kilka polskich rodzin osiadło w Rosji. Rdzennie rosyjskie rody mogły zaś przyjmować polskie herby na zasadzie upodobniania wizerunków własnych. Herbem Topór miały według Łakiera pieczętować się rodziny:
 
Kaliński, Karmilicyn (Kormilicyn), Krasnopolski, Łowsieński<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Łakier | imię =Aleksander Borysowicz |autor link =Aleksander Borysowicz Łakier| tytuł =Russkaja geraldika | wydawca =KNIGA | miejsce =St. Petersburg | rok =1855 | strony =464 | url=http://books.google.pl/books?id=_GsEAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=%D0%A0%D1%83%D1%81%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F+%D0%B3%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%B4%D0%B8%D0%BA%D0%B0&ei=QqObS7qvJISqywTOuezqCg&cd=1#v=onepage&q=&f=false|język=RU}}</ref>.
Linia 276:
* Skomplikowany [[herb gminy Zębowice]] zawiera małą tarczkę z Toporem Paczyńskich<ref>{{cytuj stronę|tytuł=Gmina Zębowice|url=http://www.interka.pl/~zebowice/index.php?option=com_content&task=view&id=5&Itemid=2|data dostępu=24 marca 2010}}</ref>
 
Ponadto niepewne związki z Toporem mają herby: [[herb Limanowej|Limanowej]], [[herb gminy Trzcinica|gminy Trzcinica]] i [[herbHerb gminyNowego Nowe BrzeskoBrzeska|gminy Nowe Brzesko]]. W tym pierwszym pochodzenie topora w herbie jest nieznane, możliwe, że zaczerpnięto go od Tęczyńskich. Na terenie drugiej gminy wpływy mieli Okszowie (ród Okrzów) i Toporczykowie (ród Trzcińskich), zatem nie ma pewności, czy herb gminy nawiązuje do Okszy, czy do Topora. Użytej w nim figurze bliżej jest do topora. W tym trzecim topór nawiązuje bezpośrednio do herbu dawnego miasta [[Nowe Brzesko|Nowego Brzeska]]. Możliwe, że miasto to używało Topora Tęczyńskich i Ryterskich, z [[tynktura (heraldyka)|tynkturą]] odmienioną na błękit, ale nie ma co do tego pewności<ref>{{cytuj stronę|tytuł=Nowe Brzesko - Portal InterAktywnej Polski|url=http://www.nowe-brzesko.iap.pl/?id=67702&location=f&msg=1|autor=Włodzimierz Chorązki|data dostępu=24 marca 2010}}</ref>.
 
== Odmiany, wersje alternatywne i utytułowane ==
Linia 285:
Niektóre linie Ossolińskich otrzymały też austriackie tytuły hrabiowskie. Charakterystyczne dodatki dla hrabiów nadawane wówczas w Austrii (dwugłowe orły, lew w tarczy sercowej) w połączeniu z Toporem dały herb [[Ossoliński Hrabia]]. Niemal identyczny merytorycznie był herb hrabiowski [[Tęczyński Hrabia]] rodu Tęczyńskich, nadany w tym samym kraju. Inne herby hrabiowskie Toporczyków to [[Dzierzbicki (herb szlachecki)|Dzierzbicki]], [[Grabowski (herb szlachecki)|Grabowski]], [[Morski (herb szlachecki)|Morski]] i [[Zabiełło (herb szlachecki)|Zabiełło]]. Z herbów tych wszystkie, oprócz przynależnego hrabiom Zabiełłom, były zwykłymi Toporami z oznakami godności hrabiego. Herb Zabiełłów miał dodatek w postaci rogaciny podwójnie przekrzyżowanej.
 
Jeden Toporczyk, Wincenty Jakubowski, używający odmiany Topora, otrzymał tytuł barona, czego efektem było powstanie herbu [[Jakubowski Baron (herb szlachecki)|Jakubowski Baron]]. Herb ten, opisany jako odmiana Topora przez Ostrowskiego, nie został uznany za odmianę przez Tadeusza Gajla.
 
Oprócz tego istniał szereg odmian "zwykłych", wykształconych w wyniku powiązań dynastycznych, błędów przekazu, nobilitacji itp. Tadeusz Gajl wymienia następujące odmiany:
 
[[Gumowski (herb szlachecki)|Gumowski]], [[Jakubowski (herb z nobilitacji w 1764)]], [[Jakubowski (herb z nobilitacji w 1790)]], [[Morawicki|Morawicki]], [[Paczeński (herb szlachecki)|Paczeński]], [[Topór odmienny]] (nazwa za Szymańskim, Gajl niesłusznie opisuje go jako herb własny Tarłów). Ponadto u Gajla znaleźć można cztery odmiany wspominane wyżej – z polami złotym i błękitnym, w odbiciu lustrzanym i klejnotem na opak w skos. Nie są one skojarzone z żadnymi rodami ani odrębnymi nazwami.
 
[[Juliusz Karol Ostrowski]] opisuje jeszcze jako odmianę herb [[Deciusz]], czego nie czyni Tadeusz Gajl, a także podaje odmianę herbu Paczeński – [[Paczeński II (herb szlachecki)|Paczeński II]].
Linia 345:
* [http://jasinscy.org.pl/news.php Strona Jasińskich herbu Topór]
 
{{Herby alfabetycznie|poprzednia=[[Topiczewski|Topiczewski]]|obecna=Topór|nastepna=[[Topór odmienny]]|}}
 
{{Odmiany herbu Topór}}