Kameduli: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie zdjęcia, które przeniosłem wyżej
przerwa (niby akapit)
Linia 89:
[[File:ORobert.jpg|thumb|<center>o. Robert Łaskarzewski (pierwszy od lewej) podczas uroczystości</center>]]
W wieku XVI powstała nowa kongregacja kamedulska z Monte Corona, której cechą charakterystyczną było bardzo surowe życie wyłącznie w eremach, z wykluczeniem klasztorów i jakiejkolwiek działalności zewnętrznej. W wieku XVII kongregacja kamedulska dzieli się jeszcze na inne, samodzielne odłamy. Camaldoli tworzy małą kongregację złożoną wyłącznie z eremów, klasztory natomiast, z wyłączeniem jakichkolwiek form życia pustelniczego, grupują się wokół weneckiego opactwa św. Michała, tworząc autonomiczną i potężną kongregację św. Michała z Murano. Liczba samodzielnych kongregacji kamedułów w XVII w. doszła zatem do trzech, a wszystkie one, każda na swój sposób, nawiązywały do tradycji i ideału św. Romualda. W 1935 r. Stolica Święta przyłączyła (ale jej nie zniosła) kongregację św. Michała z Murano do kongregacji Camaldoli. Powstała w ten sposób aktualna Kongregacja Kamedułów Zakonu św. Benedykta, mająca swoje centrum w tysiącletnim Eremie w Camaldoli. [...] Jest członkiem [[Konfederacja Benedyktyńska|Konfederacji Benedyktyńskiej]].
 
Osobne i autonomiczne względem Camaldoli są dzieje kongregacji z Monte Corona, założonej w 1520 przez bł. Paolo Giustiniani, której początkowa nazwa brzmiała ,,Towarzystwo św. Romualda". Przez kilka pierwszych lat utrzymywała ona pewną zależność od Camaldoli, aż w 1525 r. stała się całkowicie niezależna. Żywotna i dobrze zorganizowana kongregacja obrała jako dom główny, erem Monte Corona koło miasta Perugia (1530 r.). Stąd też pochodzi nazwa oficjalna: Kongregacja Pustelników Kamedułów z Monte Corona. [...] Zakonnicy noszą brody oraz białe habity z takimże płaszczem zamiast kukuli. Benedyktyńskie ,,stabilitas loci". składają się na zakon, a nie na wybrany, poszczególny erem. Życie w pustelniach zorganizowane jest tak, że łączą się tam elementy życia samotnego, pustelniczego z życiem wspólnym. Mnisi żyją w osobnych celach-domkach, a na wspólne modlitwy gromadzą się w kościele. Żadna działalność duszpasterska czy inna zewnętrzna nie jest dozwolona. Nie należą do [[Konfederacja Benedyktyńska|Konfederacji Benedyktyńskiej]]<ref>Żywot św. Romualda, Wydawnictwo Królowa Apostołów- Warszawa 1991</ref>.