Wersja z 14:05, 12 lip 2015 edytuj AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 617 edycji m →‎Historia: Poprawa linków wewn., dr. red. przy użyciu AWB ← poprzednia edycja		Wersja z 17:21, 24 paź 2015 edytuj anuluj edycję 5.172.247.250 (dyskusja) lit. następna edycja →
Linia 9: W XIX w. ma miejsce pierwsza fala zainteresowania kulturą Rosyjskiej Północy. Uczeni odkrywają, iż miejscowy folklor to skarbiec kultury staroruskiej. Kilkaset bylin, przez kilka wieków przekazywanych ustnie z pokolenia na pokolenie, zostaje spisanych i opublikowanych w formie zbiorów. W XX w. kultura tego regionu została w dużej mierze zniszczona przez komunistyczną [[ateizm państwowy\|walkę z religią]] (burzenie zabytkowych cerkwi) oraz [[kolektywizacja\|kolektywizację]], która destrukcyjnie wpłynęła na tradycyjne życie na wsi i przyczyniła się do zaniku obyczajów. W 1920 r. Monastyr ~~Sołwiecki~~Sołowiecki został zamieniony na obóz pracy przymusowej opisany później przez rosyjskiego noblistę [[Aleksandr Sołżenicyn\|Aleksandra Sołżenicyna]] w książce pt. „[[Archipelag GUŁag]]”. Zginęło tam kilkanaście tysięcy ludzi. W latach 30. przy budowie [[Kanał Białomorsko-Bałtycki\|Kanału Białomorsko-Bałtyckiego]] życie straciło około 100 tysięcy więźniów. Na uroczysku [[Sandarmoch]] w Karelii znajdują się masowe groby ofiar represji z lat 30. w tym wielu Polaków. W drugiej połowie XX w. wystąpiła druga fala zainteresowania kulturą Rosyjskiej Północy. Został założony skansen na wyspie [[Kiży]] na [[Onega (jezioro)\|jeziorze Onega]]. Do skansenu od 1951 r. przywożono zabytki północnej architektury drewnianej, które w 1990 r. wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Rosyjska Północ: Różnice pomiędzy wersjami