Fińskie Siły Powietrzne: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Obecnie ==

Od 1947 roku na mocy [[Pokój paryski (1947)|pokoju paryskiego]] pomiędzy [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] określono limit fińskich samolotów bojowych na poziomie 60 maszyn i 3000 personelu, aktualnie służy w nich około 3100 zawodowych żołnierzy i 38000 personelu jest w rezerwie. Na początku XXI wieku siły powietrzne Finlandii dysponowały 184 samolotami. Na sprzęt fiński składają się m in samoloty ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Holandii, i Szwajcarii. Finlandia posiada także samoloty własnej konstrukcji typu [[Valmet L-70 Vinka]].

Najważniejszą siłę fińskich wojsk lotniczy stanowią myśliwce [[McDonnell Douglas F/A-18 Hornet|F/A-18 Hornet]] (oznaczone F-18 w służbie fińskiej), które zastąpiły [[MiG-21]]bis oraz [[Saab J35 Draken]]. Finlandia poszukiwała nowych samolotów od 1989, pierwotnie planowano zakup około 40 maszyn zachodnich i 20 [[MiG-29]]. Wraz z końcem ZSRR przeprowadzono otwarty przetarg, a w 1992 zdecydowano się na ofertę amerykańską zamiast szwedzkiego [[Saab JAS 39 Gripen]]. Umowie o wartości 3 miliardów USD towarzyszył 100% offset i transfer technologii, na którym skorzystała firma [[Nokia]], rodzime zakłady Patria zmontowały 57 F-18C z 64 zamówionych samolotów (siedem dwumiejscowych F-18D traktowano jako samolot treningowy, aby nie przekroczyć limitu 60 samolotów), fińskie Hornety były ostatnimi maszynami generacji C/D, ich dostawy zrealizowano w latach 1995-2000. Lotnictwo transportowe składa się z holenderskich [[Fokker F27]] i nowych hiszpańskich [[CASA C-295]]. Do szkolenia służą zmontowane w Finlandii przez Patrie (46 z 50 sztuk) [[BAE Hawk]]. Siłami powietrznymi kieruje Dowództwo Sił Powietrznych podlegają trzy regionalne Dowództwa Powietrzne: Lapland z siedzibą w Rovaniemi), Satakuntaz z siedzibą w Tampere-Pirkkala oraz Karelia siedzibą w Kuopio-Rissala.