Antoni Zdrojewski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kriis (dyskusja | edycje)
→‎Awanse: skoro brak źródła
Kriis (dyskusja | edycje)
→‎Życiorys: brak źródła na francuski stopień generalski
Linia 31:
Brał udział w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Kampania francuska 1940|kampanii francuskiej 1940]], dowódca II dywizjonu [[2 Warszawski Pułk Artylerii Lekkiej|2 Warszawskiego Pułku Artylerii Lekkiej]]. Internowany w [[Szwajcaria|Szwajcarii]], uciekł w listopadzie 1940 do [[Francja|Francji]], gdzie działał w ruchu oporu. Do 1942 komendant okręgu [[Lyon|lyońskiego]] Polskiej Organizacji Niepodległościowej (PON). Zagrożony aresztowaniem uciekł do Hiszpanii i przez Gibraltar dotarł do Anglii. Po ukończeniu specjalnych kursów, w 1943 przerzucony do okupowanej Francji, gdzie pod pseudonimami "Daniel", "Nestor" i innymi był komendantem PON także Polskiego Ruchu Oporu we Francji. Od września do grudnia 1944 był szefem Delegatury MON we Francji, następnie w Oddziale Likwidacyjnym we Francji. W 1947 roku został zdemobilizowany z [[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie|Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie]]. Prezydent RP na Uchodźstwie, [[August Zaleski]] mianował go generałem brygady ze starszeństwem z 11 listopada 1964<ref>''Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb'' w: Dziennik Ustaw RP Nr 4 z 30 czerwca 1969 r.</ref>.
 
{{Fakt|W 1944 roku został awansowany przez władze [[Wolna Francja|Wolnej Francji]] do stopnia generała brygady. Po wojnie wstąpił do armii francuskiej, w której awansował na generała dywizji|data=2014-09}}. Był także prezesem Związku Uczestników Polskiego Ruchu Oporu we Francji. Od 1970 roku aż do śmierci był wielkim mistrzem reaktywowanego [[Ordo Supremus Militaris Templi Hierosolymitani|Zakonu Templariuszy]]. Na swojego następcę wyznaczył George'a Lamiranda.
 
== Awanse ==