Ruch 26 Lipca: Różnice pomiędzy wersjami

W 1955 doszło do gwałtownych demonstracji i zamachów organizowanych przez opozycje. Rząd stłumił protesty. Fidel i jego brat Raul, zdecydowali się na ucieczkę z kraju w obawie przed represjami. Pozostali na Kubie członkowie Ruchu 26 Lipca w oczekiwaniu przygotowywali działalność komórek rewolucyjnych<ref>Bourne 1986, s. 109–111; Quirk 1993, s. 85; Coltman 2003, s. 101.</ref>. Wraz z kilkoma towarzyszami udał się do [[Meksyk]]u który przez długi okres czasu oferował [[azyl]] lewicowym opozycjonistom z innych państw<ref>Bourne 1986, s. 112; Quirk 1993, s. 88; Coltman 2003, s. 102.</ref>. W trakcie pobytu w Meksyku do ruchu przyłączył się [[ErnestoChe Guevara|Ernesto "Che"„Che” Guevara]]<ref>Bourne 1986, s. 115–117; Quirk 1993, s. 96–98; Coltman 2003, s. 102–103; Castro and Ramonet 2009, s. 172–173.</ref>. Na miejscu Ruch nawiązał współpracę z Hiszpanem Alberto Bayo, będącym republikańskim [[weteran]]em [[hiszpańska wojna domowa|hiszpańskiej wojny domowej]]. Bayo zgodził się aby uczyć opozycjonistów niezbędnych umiejętności potrzebnych w walkach partyzanckie, potajemnie spotykał się z opozycjonistami w Chapultepec gdzie wraz z nimi organizował szkolenia wojskowe<ref>Bourne 1986, s. 114; Quirk 1993, s. 105–106; Coltman 2003, s. 104–105.</ref>. Działacze Ruchu w celu zbierania funduszy udali się do USA w celu poszukiwania bogatych sympatyków. Obalony przez Batistę prezydent Carlos Prío Socarrás wsparł ich sumą 100 tysięcy [[dolar amerykański|dolarów]]. Rząd Batisty przekupił funkcjonariuszy meksykańskiej policji a ci aresztowali opozycjonistów. Wkrótce działacze zostali wypuszczeni po tym gdy wsparło ich kilku meksykańskich polityków sympatyzujących z ruchem<ref>Bourne 1986, s. 117–118, 124; Quirk 1993, s. 101–102, 108–114; Coltman 2003, s. 105–110.</ref>. Ruch na opozycji utrzymywał kontakty z tym na wyspie. Zdobył duże poparcie szczególnie w regionie Oriente<ref>Bourne 1986, s. 111–124; Coltman 2003, s. 104.</ref>. Castro zakupił pozostający w kiepskim stanie jacht [[Granma (jacht)|"Granma"]]. 25 listopada wraz z 81 rewolucjonistami uzbrojonymi w 90 karabinów, trzy karabiny maszynowe, 40 pistoletów i dwa działka przeciwpancerne, wypłynął w stronę Kuby<ref>Bourne 1986, s. 132–133; Quirk 1993, s. 115; Coltman 2003, s. 110–112.</ref>. Podróż opóźniały wycieki wody<ref>Bourne 1986, s. 134; Coltman 2003, s. 113.</ref>. Castro planował pierwotnie przypłynięcie na wyspę w ciągu pięciu dni zgodnie z tym planem, 30 listopada członkowie Ruchu 26 Lipca na czele z Frankiem Paisą przeprowadzili ataki na budynki rządowe w Santiago, [[Manzanillo]] i kilku innych miastach<ref>Bourne 1986, s. 134–135; Quirk 1993, s. 119–126; Coltman 2003, s. 113.</ref>.