Su-34: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m lit. |
||
Linia 73:
Maszynę opracowano jeszcze w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckim]] na bazie dwumiejscowego [[myśliwiec|myśliwca]] [[Su-27]]. Prototyp oznaczony T10-W1 oblatano jednak 13 kwietnia 1990 roku, a drugi – 18 grudnia 1993 roku<ref name="25lat"/>. Ze względu na proces [[Rozpad ZSRR|rozpadu ZSRR]] i związanego z nim znaczącego ograniczenia finansowania program postępował wolno, dopiero w czerwcu 2003 roku zakończono tak zwany pierwszy etap połączonych prób państwowych, a wobec ogłoszonej wówczas zmiany wymogów technicznych nastąpiło kolejne opóźnienie: powtórzony cykl prób zakończono we wrześniu 2006 roku<ref name="Butowski">{{Cytuj pismo | nazwisko =Butowski | imię = Piotr | tytuł = Su-34: program Furora| czasopismo = Lotnictwo| rok =2013 | miesiąc= luty| strony = 50–51 | issn = 1732-5323}}</ref>. Głównodowodzący rosyjskich wojsk lotniczych podpisał dokument rekomendujący Su-34 do wprowadzenia na uzbrojenie dopiero 19 września 2011 roku<ref name="Butowski"/>.
9 stycznia 2008 roku kierownictwo [[Suchoj|OKB
1 marca 2012 r. [[Ministrowie obrony ZSRR i Rosji|Minister Obrony Federacji Rosyjskiej]] [[Anatolij Sierdiukow|Anatolij Sierdjukow]] zamówił następne 92 statki powietrzne, które mają być dostarczone do 2020 r. W 2020 r., po zrealizowaniu kontraktów z 2008 r. i 2012 r. ВВС РФ będzie dysponowało 124 samolotami<ref>[http://www.altair.com.pl/start-7548 MO FR zamówiło 92 Su-34 - Altair Agencja Lotnicza<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>. Według źródeł rosyjskich dwóch samolotów pierwszej serii produkcyjnej użyto z sukcesami podczas [[Wojna w Osetii Południowej 2008|wojny w Osetii]] w 2008 roku, prowadziły tam [[walka elektroniczna|walkę elektroniczną]] z gruzińską [[obrona przeciwlotnicza|obroną przeciwlotniczą]]<ref name="25lat"/>. Od 2014 roku Su-34 uczestniczą również w lotach sprawdzających i prowokujących obronę powietrzną członków [[NATO]]<ref name="25lat"/>.
Linia 87:
Zmiany w stosunku do Su-27 wynikają z przeznaczenia samolotu. Całą kabinę umieszczono wewnątrz tytanowej skrzyni o grubości ścian 17 milimetrów<ref name="25lat"/>, gdyż wykonując swe typowe zadanie bojowe samolot leci na małej wysokości w warunkach silnego ognia przeciwlotniczego. Samoloty posiadają wzmocnione podwozie ze zdwojonymi kołami głównymi (jedno za drugim), wyższy i pełniejszy garb za kabiną, większe żądło wystające z tylu pomiędzy silnikami, które mieści [[Radar|stację radiolokacyjną]] obserwacji tylnej półsfery. Kabina, z [[fotel wyrzucany|fotelami wyrzucanymi]] klasy „zero-zero” K-36DM ustawionymi obok siebie, jest pierwszą tak komfortową w rosyjskich samolotach tej klasy, wysoka i przestronna, pilot może wstać z fotela i całkowicie się wyprostować. Z tyłu znajduje się niewielki przedział mieszczący kuchenkę, pojemnik na odchody oraz apteczkę. Piloci wsiadają do kabiny od dołu, wchodząc po drabince umieszczonej za przednim podwoziem. Wewnątrz kabiny, do wysokości lotu na poziomie 10 000 metrów, utrzymane są warunki jak dla wysokości 2400 metrów n.p.m., co pozwala załodze w trakcie całej misji pracować bez masek tlenowych. Nieco zmieniono [[Powierzchnie sterowe|usterzenie]] pionowe samolotu, wiele zmian dokonano w lokalnej [[Aerodynamika|aerodynamice]]. Stateczność Su-34 zwiększają canardy, czyli małe skrzydełka na przodzie samolotu, takie same, jakie ma Su-30MK. Su-34 wyposażono w dwa silniki Saljut AL-31F M1 z ruchomymi dyszami pozwalającymi na zmianę wektora ciągu. Wloty do silników mają zmienną geometrię, a także zabezpieczenie przed zasysaniem przedmiotów.
Jądrem systemu kierowania uzbrojenia jest [[stacja radiolokacyjna]] Leniniec-W004. Jest to wielofunkcyjny [[radar]] ze skanowaniem elektronicznym opracowany w biurze konstrukcyjnym Leniniec w [[Leningrad]]zie (dziś St. Petersburg). Potrafi wykrywać i śledzić cele zarówno w przestrzeni powietrznej, jak też na powierzchni ziemi lub wody. W zadaniach [[Nawigacja|nawigacyjnych]] przedstawia pilotowi mapę terenu, a także [[Radar TFR|umożliwia automatyczne omijanie i oblatywanie przeszkód terenowych w locie na małej wysokości]]. Zasięg wykrycia celu powietrznego wynosi 200-250 km, może wykrywać cele powietrzne wielkości myśliwca w odległości około 90 kilometrów. Pozwala też na automatyczny lot z odwzorowaniem rzeźby terenu. Su-34 wyposażono w system [[Nawigacja bezwładnościowa|Nawigacji bezwładnościowej]] i [[antena|antenę]] [[Łączność satelitarna|komunikacji satelitarnej]]. Systemy obronne samolotu obejmują: czujniki opromieniowania wiązką radaru oraz defensywne, [[walka elektroniczna|
Projekt samolotu w 2010 r. został zmodernizowany, modele od 2011 r. są wyposażone w ulepszenia mające w zamyśle polepszyć zdolności bojowe bombowca. Wprowadzono [[Auxiliary power unit|pomocniczą jednostkę mocy]] ТА14-130-35 umożliwiającą rozruch samolotu na lotnisku bez urządzeń naziemnych - zwiększającą możliwości operowania z słabo wyposażonych lotnisk, lądowisk, stację ostrzegania przed opromieniowaniem falami radarów ''Pastel'', możliwość stosowania najnowszych rosyjskich pocisków odrzutowych, zastosowanie silnika AL-31F M1.
| |||