4 Armia Pancerna (III Rzesza): Różnice pomiędzy wersjami

Utworzona 17 lutego [[1941]] roku jako '''4 Grupa Pancerna''' z dowództwa [[XVI Korpus Armijny (III Rzesza)|XVI Korpusu Armijnego]]. <br />
W momencie rozpoczęcia [[Atak Niemiec na ZSRR|Operacji Barbarossa]] składała się z [[1 Dywizja Pancerna|1 Dywizji Pancernej]], [[6 Dywizja Pancerna (III Rzesza)|6 Dywizji Pancernej]], 36 Dywizji Zmotoryzowanej, [[269 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|269 ​​Dywizji Piechoty]], [[8 Dywizja Pancerna (III Rzesza)|8 Dywizji Pancernej]], 3 Dywizji Zmotoryzowanej, [[290 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|290 Dywizji Piechoty]] oraz w rezerwie [[3 Dywizja Pancerna SS „Totenkopf”|Dywizji SS "Totenkopf"]]. <br />

W styczniu 1942 roku nadano jej nazwę '''4 Armii Pancernej'''. W grudniu 1942 brała udział w nieudanej próbie uwolnienia [[6 Armia (III Rzesza)|6 Armii]] okrążonej pod [[Bitwa stalingradzka|Stalingradem]]. Od grudnia [[1942]] do stycznia [[1943]] roku zwana też '''Grupą Armijną Hotha'''. Toczyła ciężkie walki obronne nad [[Doniec|Dońcem]] i Mjusem w styczniu i lutym 1943 osłaniając odwrót Niemców z [[Kaukaz (łańcuch górski)|Kaukazu]] i powstrzymując ofensywę [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] po [[Bitwa stalingradzka|klęscebitwie stalingradzkiej]]. Wraz z [[II Korpus Pancerny SS|II Korpusem Pancernym SS]] wyprowadziła kontruderzenie i odbiła [[Charków]] w marcu 1943. Walczyła pod [[Kursk]]iem w lipcu [[1943]], a następnie brała udział w walkach odwrotowych pod [[Charków|Charkowem]], na linii [[Dniepr]]u i [[Kijów|Kijowem]]. W dalszej fazie wojny walczyła pod [[Chełm]]em, [[Lublin]]em i nad [[Wisła|Wisłą]], gdzie trzymała front do stycznia [[1945]]. Wycofała się z [[Polska|Polski]] nad [[Odra|Odrę]], gdzie wzięła jeszcze udział w walkach pod [[Zgorzelec|Zgorzelcem]]. Wojnę zakończyła nad [[Łaba|Łabą]].