Bernardo Tanucci: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Ministerstwo Spraw Zagranicznych przy użyciu AWB |
||
Linia 21:
Tanucci przyszedł na świat w biednej rodzinie w [[Stia]], nieopodal [[Arezzo]] ([[Toskania]]). Wykształcenie odebrał na uniwersytecie w mieście [[Piza]], gdzie od roku [[1725]] miał posadę profesora prawa. Gdy [[Karol III Hiszpański]], wtedy jeszcze tylko książę Parmy Carlo podążał przez Toskanię na południe by podbić [[Królestwo Neapolu]], książę Toskanii ([[Wielkie Księstwo Toskanii]]) [[Cosimo III de' Medici]] , namówił go by zabrał Tanucciego z sobą.
W [[Neapol]]u Karol mianował Tanucciego pierwszym doradcą Królestwa, naczelnikiem Poczty, ministrem sprawiedliwości ([[1752]]), [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych|MSZ]] (w [[1754]]), a w końcu markizem i pierwszym ministrem. Tanucci walczył przeciwko mieszaniu się kleru w sprawy państwa i przeciw feudalnym przywilejom papiestwa i arystokracji Neapolu i Sycylii. Wprowadzony został typowy [[absolutyzm oświecony]].
W sprawach międzynarodowych Tanucci utrzymywał swój kraj z dala od wojen i awantur. W roku [[1742]] brytyjska flota pomogła mu utrzymać neutralność wód neapolitańskich, mimo iż trwała wówczas [[wojna o sukcesję austriacką]] ([[1740]]-[[1748]]). Zniesiono średniowieczne [[prawo martwej ręki]] w dobrach kościelnych, jak również średniowieczny status Neapolu jako wasala papiestwa. W roku 1767 wypędził z kraju [[Jezuici|jezuitów]].
Linia 40:
{{Kontrola autorytatywna}}
{{
[[Kategoria:Ludzie oświecenia]]
[[Kategoria:Historia Włoch]]
| |||