Operacja desantowa kerczeńsko-eltigeńska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawy merytoryczne i redakcyjne |
→Desant: uzupelnienie o sytuacji 4. FU w momencie rozpoczecia desantu |
||
Linia 32:
Przeciwnik zareagował dość energicznie i po trzech dniach odizolował desant od morza. Jego oddziały znajdowały się w okrążeniu przez 36 dni. Silny kontratak przeprowadzony 6 grudnia zaczął spychać desant w stronę morza. W takiej sytuacji Rosjanie przerwali okrążenie i zaczęli się posuwać w stronę Kerczu. 8 grudnia zajęli wzgórze Mitridat i przystań Ugołnaja. Mimo wsparcia artylerii z Półwyspu Tamańskiego i przerzucenia na przyczółek dwóch batalionów piechoty morskiej sytuacja desantu stała się krytyczna. Rano 9 grudnia radzieckie oddziały opuściły wzgórze Mitridat i przedostały się na przedmieścia Kerczu. Po dwóch dniach resztki desantu zostały ewakuowane drogą morską<ref name=autonazwa1 />.
Znacznie korzystniejszy przebieg miały działania głównej grupy desantowej. Jej pierwszy rzut wylądował jeszcze w nocy 2 listopada na odcinku Majak – Żukowka, drugi rzut lądował sześć godzin później na odcinku Opasnaja – Enikale. Następnie pod osłoną artylerii wylądowała licząca 2274 żołnierzy grupa szturmowa 2. Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej, a rano kolejna, licząca 1800 żołnierzy. Desant na tym odcinku był zaskoczeniem dla obrony złożonej głównie z oddziałów rumuńskich, które wycofały się z wybrzeża. Radzieckie dowództwo wykorzystało sytuację i przed wieczorem na przyczółek przetransportowano jeszcze 4400 żołnierzy, 45 dział, moździerze i amunicję. 11 listopada sięgał on od [[Morze Azowskie|Morza Azowskiego]] do przedmieść Kerczu i znajdowało się na nim 27 700 żołnierzy, 229 dział i 60 moździerzy. Przerzucanie nowych sił i zaopatrzenia kontynuowano do 20 listopada. Tego dnia Front Północnokaukaski przemianowano na [[Samodzielna Armia Nadmorska|Samodzielną Armię Nadmorską]], a 18. Armię przekazano do rezerw [[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawki]]. Ponieważ liczono się z silnymi kontratakami, siły te wzmocniono wkrótce. Ostatecznie do 4 grudnia na przyczółku znalazło się 75 tys. żołnierzy, 582 działa, 187 moździerzy, 128 czołgów, 764 samochody, 7180 t amunicji i 2770 t zaopatrzenia. Front na półwyspie ustabilizował się do kwietnia 1944 roku. Chociaż desant nie wykonał oczekiwanego od niego zadania, czyli wyzwolenia Kerczu i później półwyspu, to zaangażował część niemieckich rezerw przeznaczonych do kontruderzenia przeciwko [[4 Front Ukraiński|4. Frontowi Ukraińskiemu]]<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 38...'', s. 673–674.</ref>. W momencie rozpoczęcia operacji kerczeńsko-etligeńskiej 4. Front Ukraiński toczył walki z wojskami niemieckimi na północ od Krymu, odcinając na początku listopada ten półwysep poprzez osiągnięcie [[Perekop]]u<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 38...'', s. 682–683.</ref>.
{{Przypisy}}
| |||