Urząd stanu cywilnego: Różnice pomiędzy wersjami

Dopiero w [[Polska Ludowa|Polsce Ludowej]] w 1946 r. wprowadzono jednolitą świecką rejestrację stanu cywilnego. Te zmiany doprowadziły do ostrego konfliktu między władzami kościelnymi a państwowymi. Głównym przedmiotem sporu było wprowadzenie ślubów cywilnych i [[Rozwód|rozwodów]]{{odn|Leksykon historii Polski po II wojnie światowej 1944-1997|2003|s=89,}}. Duchowni którzy dotychczas prowadzili księgi USC zachowali przejściowo księgi z lat 1890-1945 i mogli z nich wydawać wypisy. W 1949 posiadane księgi przekazali do USC a wydawane przez nich wypisy w 1955 straciły ważność pod względem prawnym. W 1960 r. w Polsce funkcjonowało około 3 000 urzędów stanu cywilnego<ref>Praca zbiorowa, ''Polska Ludowa. Słownik encyklopedyczny'', Wiedza Powszechna Warszawa 1965, s. 403</ref>. Akt sporządzał kierownik u.s.c. lub jego zastępca, a dane które wpisywał do aktu określała ustawa. Akta uroczenia lub zgonu sporządzano na podstawie zgłoszeń. Urodzenie dziecka należało zgłosić w ciągu 14 dni a zgon osoby w ciągu 3 dni. Małżeństwo zawierane było w uroczystej formie przez złożenie zgodnych oświadczeń przed kierownikiem u.s.c. Już od 1946 r. zawarcie ślubu religijnego nie miało mocy prawnej a od 1958 r. nie wolno było udzielić ślubu osobom które wcześniej nie zawarły małżeństwa w u.s.c. Zmiany w aktach mogły być dokonywane jednie na podstawie orzeczeń sądowych, i dotyczyły one najczęściej wpisów o zmianie nazwiska, rozwiązaniu małżeństwa itp. <ref>Praca zbiorowa, ''Polska Ludowa. Słownik encyklopedyczny'', Wiedza Powszechna Warszawa 1965, s. 404</ref>.