Sztuka ludowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uzupełnienie
m lit.
Linia 10:
Wskutek odchodzenia polskiej wsi od własnych upodobań i przejmowania wzorców miejskich polska sztuka ludowa zanika. Podejmowane są jednak działania dla jej ocalenia, gdyż jako wytwór wielu pokoleń stanowi ona wartość szczególną, polską. W przeszłości w obronie polskiej sztuki ludowej stawał [[Cyprian Kamil Norwid|Cyprian Norwid]], głoszący konieczność podniesienia sztuki ludowej do rangi sztuki [[Naród|narodowej]]. [[Stanisław Witkiewicz]] chciał stworzyć sztukę narodową opartą na [[Styl zakopiański|stylu zakopiańskim]], [[Stanisław Wyspiański]] sięgał do wątków [[Piastowie|piastowskich]].
 
W okresie [[Polska Ludowa|Polski Ludowej]] nastąpił rozkwit i moda na sztukę ludową, a dla [[Władza ludowa|władzy ludowej]] stała się ona sztukasztuką priorytetową i została otoczona szczególną opieką. Na sztuce ludowej opierało się wzornictwo powstałego w 1950 r. [[Instytut Wzornictwa Przemysłowego|Instytutu Wzornictwa Przemysłowego]]<ref>Praca zbiorowa, ''Polska Ludowa. Słownik encyklopedyczny'', Wiedza Powszechna Warszawa 1965, s. 370</ref>.
 
Na pograniczu sztuki ludowej tworzyli malarze prymitywiści. Wśród nich najbardziej znani to [[Nikifor Krynicki]], [[Teofil Ociepka]] i [[Dorota Lampart]]<ref>Praca zbiorowa, ''Polska Ludowa. Słownik encyklopedyczny'', Wiedza Powszechna Warszawa 1965, s. 370</ref>.