Operacja Compass: Różnice pomiędzy wersjami

Wielu Włochów podchodziło w nocy, aby się poddać, ale znacznie więcej wymykało się przez flankę leżącą od strony morza, gdzie niektóryniektórzy z nich byli łapani przez 1.KDG. Dragoni meldowali brak jakiegokolwiek zagrożenia innego niż słabnące baterie w radiach, a siłom Combeforce brakowało żywności i amunicji. Na każde działo 4.Royal Horse Artillery przypadało tylko po 30 pocisków i wszyscy prosili o zaopatrzenie, ale powiedziano im, że na razie muszą sobie radzić sami. W rzeczywistości brytyjska artyleria straciła wszelkie pozory mobilności - ostatnie krople paliwa z każdego źródła rezerwowano dla pojazdów pancernych. Nawet spracowane wozy 7.Brygady Pancernej były w cenie przed rozpoczęciem akcji. Włochów co prawda otoczono, ale niebezpieczni cienkim kordonem. Na szczęście ich nieustająca nieumiejętność podjęcia działań zwiadowczych oznaczała, że nie byli tego świadomi. Z ich punktu widzenia duże i silne jednostki trzymały ich w saku, pogląd ten pogłębiało też jeszcze z dawna ugruntowane przekonanie, że Rzym nie wyposażył ich odpowiednio do prowadzenia nowoczesnych działań wojennych. Woda kolońska i szynka parmeńska wydawały się mieć nikłą wartość bojową wobec krwiożerczych żołnierzy, którzy właśnie spędzili noc w zimnych i wilgotnych dziurach wykopanych w ziemi.

W między czasie przy blokadzie drogowej przez cały poranek Włosi uparcie usiłowali wydostać się z pułapki zorganizowanej przez Combeforce. Ich ataki różniły się siłą i spoistością, ale wszystkie zostały odparte. Około 10:40 zbliżyły się trzy kolumny prowadzone przez piechotę i mające w swoim składzie liczne pojazdy. Kolumny poruszające się szlakiem na wschód od drogi i przez wydmy zostały wkrótce zatrzymane i zmuszone do kapitulacji. Tymczasem pojazdy posuwające się wzdłuż drogi, wspierane przez czołgi i działa, były gotowe do walki. Wywiązał się pojedynek pomiędzy włoskim [[75 mm armata 75/27 Modello 06|działem polowym 75 mm]] a armatą umieszczoną na ciężarówce, należącą do 106. Royal Horse Artillery, podczas którego te dwa działa walczyły ze sobą dokładnie na dystansie jednego kilometra (ich stanowiska były na słupkach kilometrowych). Brytyjski pojazd nie odniósł żadnych uszkodzeń, a włoska obsługa poddała się po pojawieniu się w ich tarczy działowej dwóch przestrzelin kalibru 37 mm. Godzinę później również ta ostatnia kolumna skapitulowała. Pozycje brytyjskie przez cały dzień znajdowały się pod ciągłym ostrzałem, ale dowódca kompanii sztabowej 2.RB zdecydował się rozbić wielki namiot kasyna oficerskiego kilkaset metrów za kompanią odwodową, ponieważ nie było bezpośredniego zagrożenia. Natychmiast przyciągnęło to wzmożoną uwagę włoskich artylerzystów. O zmroku około 30 włoskich czołgów i innych pojazdów przedarło się obok pozycji 2.Royal Tank Regiment w kierunku zachodnim. Było to o godzinie 18:00 Włosi podążyli następnie na południe w kierunku sił Combeforce i dotarli do nich o 21:00. Klika min postawionych na drodze zostało usuniętych i niektórymniektórem Włochom udało się przedrzeć przez blokadę. Cztery czołgi zostały zniszczone podczas gdy żołnierze z obsady jednego z portee polegli lub zostali ranni, gdy pocisk eksplodował na osłonie ich działa. Przedarły się kolejne cztery czołgi i kilka ciężarówek, ale reszta i około 500 żołnierzy piechoty nie wzięło udziału w tym uderzeniu. Pośpiesznie położono z powrotem miny i kolejny atak załamał się bliżej morza stronie drogi. Zajęła się nią 106.Royal Horse Artillery, teraz wzmocniona przez dwa właśnie przybyłe portee.