Basileus (starożytna Grecja): Różnice pomiędzy wersjami

'''Basileus''', '''Bazyleus''' ([[greka|gr.]] {{grc|βασιλεύς}}) – tytuł noszony przez władców lub [[archont|najwyższych urzędników]] [[polis|miast-państw]] greckich oraz monarchów hellenistycznych, na język polski tłumaczony jako ''król''. Był to także jeden z dwóch podstawowych obok [[autokrator|autokratora]] tytułów [[Cesarstwo bizantyjskie|cesarzy bizantyjskich]] i to raczej z Bizancjum tytuł ten jest powszechniej kojarzony.

Pierwszym cesarzem, który oficjalnie zastosował w tytulaturze określenie ''basileus'' był [[Herakliusz (cesarz bizantyjski)|Herakliusz]] ([[610]]-[[641]]), który pragnął w ten sposób zaakcentować bliski związek rządzonego przezeń państwa z rodzimą, grecką tradycją, bowiem na [[hellenizm|hellenistycznym]] Wschodzie Imperium nawet za rządów Rzymu imperatorzy byli określani nieoficjalnie mianem ''basileus''.