Ahmed I: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
rev: to chyba nienajlepsze źródło
CzM24 (dyskusja | edycje)
Dodanie informacji o ukochanej Ahmeda
Linia 30:
'''Ahmed I''' (ur. [[18 kwietnia]] [[1590]] – zm. [[22 listopada]] [[1617]]) - [[sułtan]] z dynastii [[Imperium osmańskie|Osmanów]], panujący od [[1603]] do [[1617]] roku. Syn [[Mehmed III|Mehmeda III]], brat [[Mustafa I|Mustafy I Szalonego]], ojciec [[Osman II|Osmana II]], [[Murad IV|Murada IV]] i [[Ibrahim I|Ibrahima I]].
 
Ahmed został władca w bardzo młodym wieku, miał 13 lat. Jego babka- [[Sułtanka Safie]]- jako prezent po objęciu tronu podarowała mu greczynkę Anastazję (później [[Kösem|Sułtankę Kösem]]), którą wcześniej zobaczył na obrazie. Niewolnica bardzo szybko stała się ukochana sułtana , a następnie jedną z najbardziej wpływowych sułtanek w historii ottomańskiej. Ahmed bardzo ją kochał , zresztą z wzajemnością. Została 2 razy regentką , miała wielkie wpływy na politykę państwa oraz prowadziła fundację charytatywną.
Kontynuował wojny z [[Habsburgowie|Habsburgami]] na [[Węgry|Węgrzech]], zakończone rozejmem w [[Zsitvatorok]] (1606) i potwierdzonym przez traktaty wiedeńskie (1615, 1616); na mocy tego rozejmu Osmanowie utrzymali zwierzchność nad węgierskimi twierdzami [[Eger]], Gran i [[Kaniża|Kaniżą]], ale byli zmuszeni wypłacić cesarzowi jednorazowe odszkodowanie wojenne. [[Wojna persko-turecka (1603–1618)|Toczył walki]] z [[Safawidzi|Safawidami]], zakończone niepomyślnie dla państwa Osmanów, które zostało zmuszone do cesji [[Gruzja|Gruzji]] i [[Azerbejdżan]]u na rzecz przeciwnika.
 
KontynuowałSułtan kontynuował wojny z [[Habsburgowie|Habsburgami]] na [[Węgry|Węgrzech]], zakończone rozejmem w [[Zsitvatorok]] (1606) i potwierdzonym przez traktaty wiedeńskie (1615, 1616); na mocy tego rozejmu Osmanowie utrzymali zwierzchność nad węgierskimi twierdzami [[Eger]], Gran i [[Kaniża|Kaniżą]], ale byli zmuszeni wypłacić cesarzowi jednorazowe odszkodowanie wojenne. [[Wojna persko-turecka (1603–1618)|Toczył walki]] z [[Safawidzi|Safawidami]], zakończone niepomyślnie dla państwa Osmanów, które zostało zmuszone do cesji [[Gruzja|Gruzji]] i [[Azerbejdżan]]u na rzecz przeciwnika.
 
W okresie jego panowania wzrosła korupcja w administracji państwowej, nastąpiło rozprężenie dyscypliny w armii, przybrały na sile bunty ludowe (tzw. ''[[celali]]'', 1603-06) i ruchy odśrodkowe (np. powstanie księcia Druzów, [[Fachr ad-Din II|Fahreddina]]).