'''Aníbal Muñoz Duque''' ([[3 października]][[1908]] w Santa Rosa de Osos - [[15 stycznia]][[1987]] w [[Bogotá|Bogocie]]), [[Kolumbia|kolumbijski]] duchowny [[katolicyzm|katolicki]], [[kardynał]].
Studiował w seminarium w Santa Rosa de Osos; tam także przyjął święcenia kapłańskie [[19 listopada]][[1933]]. W latach [[1933]]-[[1937]] wykładał oraz pełnił funkcję prefekta Niższego Seminarium przy Instytucie Misyjnym w Yarumal, [[1937]]-[[1950]] rektor tego Instytutu. [[1950]]-[[1951]] prowikariusz generalny diecezji Santa Rosa de Osos.
[[8 kwietnia]][[1951]] został mianowany [[biskup]]em Socorro y San Gil i przyjął sakrę biskupią [[27 maja]] [[1951]] w Yarumal z rąk [[Antonio Samore]], nuncjusza apostolskiego w Kolumbii. W grudniu [[1952]] został przeniesiony na biskupstwo Bucaramanga, a w sierpniu [[1959]] promowany na [[arcybiskup]]a Nueva Pamplona.
Brał udział w obradach [[Sobór watykański II|Soboru Watykańskiego II]] ([[1962]]-[[1965]]), następnie w sesjach Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie. [[W latach 1964]]-[[1972]] przewodniczący Konferencji Episkopatu Kolumbii; w kwietniu [[1967]] mianowany administratorem apostolskim ''sede plena'' [[Bogotá|Bogoty]], [[30 marca]][[1968]] otrzymał tytularną stolicę arcybiskupią Cariana, a [[2 lutego]][[1969]] nominację na koadiutora Bogoty z prawem następstwa. Od lipca [[1972]] arcybiskup Bogoty i wojskowy ordynariusz Kolumbii.
[[5 marca]][[1973]] mianowany przez papieża [[Paweł VI|Pawła VI]] [[kardynał]]em, z tytułem prezbitera [[Bazylika św. Bartłomieja na Wyspie Tyberyjskiej|S. Bartolomeo all'Isola]]. Brał udział w obu [[konklawe]] w [[1978]]. W czerwcu [[1984]] złożył rezygnację z dalszych rządów w archidiecezji Bogota w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego.
