PCM: Różnice pomiędzy wersjami

Metoda polega na reprezentacji wartości chwilowej sygnału ([[próbkowanie|próbkowaniu]]) w określonych (najczęściej równych) odstępach czasu, czyli z określoną częstością, zwaną ''[[Częstotliwość próbkowania|częstotliwością próbkowania]]''. Wartość chwilowa sygnału jest przedstawiana za pomocą słowa kodowego, którego wartości odpowiadają wybranym przedziałom kwantyzacji sygnału wejściowego. Przypisanie zakresu wartości analogowej jednej wartości cyfrowej, nazywany [[Kwantyzacja (technika)|kwantyzacją]] sygnału, prowadzi do pewnej niedokładności ([[błąd kwantyzacji|błędu kwantyzacji]]). Im większa częstotliwość próbkowania i im więcej [[bit]]ów słowa kodowego reprezentuje każdą próbkę, tym dokładność reprezentacji jest większa, a tak zapisany sygnał jest wierniejszy oryginałowi. DobierającDobranie częstotliwośćczęstotliwości próbkowania, tak by połowa częstotliwości próbkowania ([[częstotliwość Nyquista]]) była większa od najwyższej częstotliwości spośród [[składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] sygnału pozwala na bezstratną informacyjnie zamianę [[sygnał]]u [[sygnał analogowy|ciągłego]] na [[sygnał dyskretny|dyskretny]]. Liczba poziomów [[kwantyzacja (technika)|kwantyzacji]] jest zazwyczaj potęgą liczby 2 (ponieważ do zapisu próbek używane są słowa binarne) i wyraża się wzorem 2ⁿ, gdzie ''n'' to liczba bitów przeznaczona na pojedynczą próbkę.