Meir Ezofowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiono błąd ortograficzny |
dodałem info o okolicznościach powstania powieści |
||
Linia 3:
Jest to poetycka [[saga (literatura)|saga]] rodziny, która od pokoleń walczyła o postęp we wspólnocie żydowskiej. Ostatni potomek rodziny, Meir Ezofowicz - młody człowiek, buntuje się przeciwko [[obskurantyzm]]owi swojego środowiska. Przeciwstawia mu się [[rabin|rabbi]] Todros, pochodzący z fanatycznej i nietolerancyjnej rodziny sefardyjskiej, Ezofowicz zostaje wyklęty i wypędzony z miasta.
Słowo "saga" jest tu odpowiednie, gdyż opowieść skonstruowana jest wokół rodzinnej legendy - co parę pokoleń w rodzinie Ezofowiczów rodzi się człowiek sprawiedliwy, o sercu przepelnionym miłością do rodzaju ludzkiego. Meir żywi bezgraniczną i naiwną wiarę w błogosławieństwa płynące z nauki. Jest wiernym spadkobiercą swego szesnastowiecznego przodka, którego polski król wyznaczył przywódcą Żydów w [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkim Księstwie Litewskim]]. Spłaca on takze daninę swemu niej odległemu przodkowi z osiemnastego stulecia, związanemu politycznie z obozem reform.
Mocno melodramatyczna i neico staroświecka w budowie powieść wydaje się kontynuacją szkoły sentymentalnej. To samo odnosi się do drugiej powieści o tematyce żydowskiej, ''Eli Makower'' (1875).
Prace nad powieścią poprzedzone były dokładnymi studiami kultury i religii judaistycznej oraz wieloma wyprawami autorki do miasteczek żydowskich. W zbieraniu materiałów do powieści pomagali pisarce znani polscy Żydzi: [[Leopold Méyet]] i Mathias Bersohn. Powieść ukazywała się początkowo w odcinkach na łamach tygodnika "Kłosy". Ilustrowana była drzeworytami wykonanymi wg rysunków [[Michał Elwiro Andriolli|Elwiro Michała Andriollego]].
Źródło: ''Historii Literatury Polskiej'' [[Czesław Miłosz|Czesława Miłosza]]
| |||