Fokker D.VII: Różnice pomiędzy wersjami

W trakcie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] w drugiej połowie [[1917]] roku Anton Fokker wraz z Reinholdem Platzem zaprojektowali w wytwórni Fokker Aeroplanbau nowy samolot myśliwski w oparciu o najlepsze rozwiązania konstrukcyjne i osiągnięcia techniki lotniczej zastosowane w samolotach zarówno niemieckich, jak i alianckich, zwłaszcza francuskich. Samolot ten otrzymał oznaczenie fabryczne ''VII''.

Zbudowano go w układzie [[półtorapłatdwupłat]]a o grubym profilu płatów, które miały kształt prostokątny. Płaty były [[dźwigar|dwudźwigarowe]] drewniane – od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara kryte sklejką, w dalszej części płótnem. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie i wyposażono je w kompensację aerodynamiczną. [[Płat (lotnictwo)|Płat]] górny i dolny usztywniono rozpórkami o kształcie odwróconej litery „N”, a płat górny dodatkowo podparto dwiema parami zastrzałów. Kadłub miał [[kratownica|kratownicowy]], spawany z rurek stalowych, pokryty z przodu – tam gdzie znajdował się [[silnik rzędowy]] – blachami [[Glin|aluminiowymi]], w środkowej części, mieszczącej odkrytą kabinę, kryty sklejką, w tylnej płótnem. Usterzenie poziome i pionowe były skośne, a stery wysokości i kierunku miały kształt zbliżony do eliptycznego.

Prototyp ''VII'' ukończono i [[Badania w locie|oblatano]] w styczniu [[1918]] roku. Samolot był łatwy w pilotażu, nie wykazywał skłonności do wpadania w [[Korkociąg (lotnictwo)|korkociąg]], a z mocniejszym silnikiem ''[[BMW IIIa|BMW]]'' miał dobrą zwrotność, bardzo wysoki pułap lotu i bardzo dobre osiągi. Po wprowadzeniu niezbędnych zmian, polegających m.in. na wydłużeniu nieco kadłuba, samolot skierowano do produkcji seryjnej pod oznaczeniem ''Fokker D.VII''.

W lotnictwie niemieckim był on wprowadzany od momentu rozpoczęciu produkcji seryjnej. Po raz pierwszy w akcji bojowej został zastosowany na froncie zachodnim w maju [[1918]] roku.

Już w [[1918]] roku polskie oddziały wojskowe na lotnisku [[Ławica (Poznań)|Ławica]] w [[Poznań|Poznaniu]] zdobyły 3 samoloty myśliwskie Fokker D.VII od Niemców. Dalsze 7 samolotów tego typu zmontowano w Poznaniu w latach [[1919]]–[[1920]]1919–1920 ze zdobytych zespołów i części.

W [[Austria|Austrii]] i [[Niemcy|Niemczech]] w [[1920]] roku zakupiono 20 samolotów Fokker D.VII. W tym samym roku we [[Francja|Francji]] zakupiono kolejne 20 samolotów, które były zdobyczą wojenną. Sprowadzono je do Polski w [[1921]] roku. Ogółem w lotnictwie polskim znalazło się 50 samolotów myśliwskich Fokker D.VII.

W latach [[1919]]–[[1921]]1919–1921 samoloty Fokker D.VII były na wyposażeniu: [[13 Eskadra Myśliwska|13.]] i [[15 Eskadra Myśliwska|15.]] eskadry myśliwskich, [[6 Eskadra Wywiadowcza|6.]] eskadry wywiadowczej, [[Wyższej Szkoły Pilotów]] na [[Port lotniczy Poznań-Ławica|Ławicy]] i Bazy Lotnictwa Morskiego w [[Puck]]u.

Samoloty te brały udział w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w [[1920]] roku. Po zakończeniu walk 8 samolotów Fokker D.VII było na wyposażeniu 111 eskadry myśliwskiej [[3 Pułk Lotniczy|3 pułku lotniczego]] i 2 egzemplarze w 115 eskadrze myśliwskiej [[4 Pułk Lotniczy|4 pułku lotniczego]]. Samoloty te zostały wycofane z służby pod koniec [[1926]] roku. Niezależnie od nich do [[1932]] roku samolotów D.VII używano w szkołach lotniczych, Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w [[Dęblin]]ie oraz eskadrach treningowych [[1 Pułk Lotniczy|1]], [[3 Pułk Lotniczy|3]] i [[4 Pułk Lotniczy|4 pułku lotniczego]].

Samolot Fokker D.VII był jednomiejscowym [[Samolot myśliwski|samolotem myśliwskim]], półtorapłatemdwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. [[Podwozie (lotnictwo)|Podwozie]] klasyczne – stałe. Napęd – 1 [[silnik rzędowy]], [[śmigło]] dwułopatowe, drewniane.