Chemia kwantowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
druga podstawowa metoda chemii kwantowej
brak nawiasow w poprzedniej edycji
Linia 4:
Podstawowym równaniem nierelatywistycznej chemii kwantowej jest [[równanie Schrödingera]]. Głównym zadaniem chemii kwantowej jest rozwijanie metod rozwiązywania równania Schrödingera opisującego atomy i cząsteczki, najdokładniej jak jest to możliwe, oraz zastosowanie tych metod w praktycznych obliczeniach. W tym celu chemicy kwantowi rozwinęli szereg [[Matematyka|matematycznych]] i [[Metoda numeryczna|numerycznych metod]].
 
[[Relatywistyczna mechanika kwantowa|Efekty relatywistyczne]] w chemii kwantowej uwzględnia się zastępując równanie Schrödingera [[Równanie Diraca|równaniem Diraca]], albo wprowadzając poprawki, wynikające z relatywistycznej mechaniki kwantowej i kwantowej teorii pola, przy użyciu [[Teoria perturbacji|teorii perturbacji]] (rachunku zaburzeń), lub [[metoda wariacyjna|metody warjacyjnej]].
 
Punktem startowym przeważające części obliczeń w chemii kwantowej jest [[przybliżenie Borna-Oppenheimera]]. Przybliżenie to pozwala odseparować dynamikę ruchu elektronów i jąder oraz podzielić obliczenia na dwa kroki. W pierwszy kroku rozwiązuje się równanie Schrödingera (lub Dirac) z elektronowym hamiltonianem, otrzymując zależność energii elektronowej w funkcji współrzędnych atomów. W drugim kroku rozwiązuje się równanie Schrödingera dla ruch jąder z potencjałem uzyskanym w pierwszym kroku. W praktyce główny nacisk w chemii kwantowej kładzie się na rozwiązanie problemu elektronowego, ponieważ niedokładność tych obliczeń wpływa głównie na rozbieżności pomiędzy danymi doświadczalnymi a eksperymentalnymi.