Złote cielę (powieść): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Edk (dyskusja | edycje)
m popr. martwego LZ, WP:SK
→‎Zarys fabuły: drobne merytoryczne
Linia 26:
Ostap Bender, który w zginął w poprzedniej powieści, cudem "powraca do życia" ale mając bliznę na szyi. Teraz Bender jest doświadczonym fachowcem, który posiada znajomość "czterystu względnie uczciwych sposobów przywłaszczania cudzych pieniędzy".
 
Tym razem jego celem jest zdobycie fortuny (która jest mu potrzebna do wyjazduemigracji do [[Rio de Janeiro]]) przez szantażowanie szemranego milionera Korejko. W tym celu Bender tworzy międzynarodowy zespół współuczestników (sam Bender podkreślał, że jest synem obywatela tureckiego) składający się z: uczciwego kieszonkowca-pechowca Szury Bałaganowa (Rosjanina), drobnego oszusta w swoim wieku, Michała Panikowskiego (Żyda) oraz szczerego i szlachetnego Polaka (właściciela i kierowcy samochodu "Antylopa-[[Gnu pręgowane|Gnu]]") Adama Kozlewicza.
 
Kiedy Bender staje przed wyborem - miłość do Zosi Sinickiej lub milion rubli - wybiera fortunę. Milion ten nie przynosi mu jednak szczęścia w stalinowskim [[ZSRR]] i Bender dokonuje nieudanej próby ucieczki przez [[Dniestr]], stanowiący granicę z [[Rumunia|Rumunią]]: zostaje bowiem obrabowany przez żołnierzy rumuńskiej [[straż graniczna|straży granicznej]] i zmuszony przez nich do powrotu do ZSRR. Na zakończenie Bender stwierdza: "Owacje są zbyteczne! Nie udało mi się zostać [[Hrabia Monte Christo|hrabią Monte Christo]]. Będę musiał przekwalifikować się na administratora domu!".