SméagolSmeagol urodził się w połowie trzeciego tysiąclecia [[Trzecia Era|Trzeciej Ery]] na terenach leżących w środkowym biegu [[Hydrografia Śródziemia#Anduina|Anduiny]]. Pochodził z zamożnej rodziny i był bardzo ciekawski. Jego przyjaciel, [[Lista hobbitów Śródziemia#Déagol|Déagol]], odnalazł na dnie rzeki [[Jedyny Pierścień]], zagubiony od czasu śmierci [[Isildur]]a na wojnie [[Ostatni Sojusz|Ostatniego Sojuszu]]. Pierścień za pośrednictwem woli odzyskującego siły po zwycięstwie Sojuszu [[Sauron]]a<ref>Według ''Dodatków'' do ''Władcy Pierścieni'': „2460 – koniec [[Wydarzenia z historii Śródziemia#Niespokojny Pokój|Niespokojnego Pokoju]]. Sauron ze wzmożonymi siłami wraca do [[Lista zamków i twierdz Śródziemia#Dol Guldur|Dol Guldur]]”. Dol Guldur, siedziba Saurona, leżało w niewielkiej odległości od Pól Gladden</ref> obudził w Sméagolu zazdrość i hobbit zgodnie z obyczajem swojego plemienia (obecnym także pod koniec Trzeciej Ery) zażądał od przyjaciela klejnotu jako urodzinowego podarunku. Gdy Déagol, uprzednio ofiarowawszy towarzyszowi prezent, odmówił, Sméagol udusił go i starannie ukrył zwłoki, zawładnął Pierścieniem i po niedługim czasie został wykluczony z rodzinnej społeczności, prawdopodobnie za liczne kradzieże, do których używał Jedynego Pierścienia. Szukając schronienia zniknął w [[Lista gór i wzgórz Śródziemia#Góry Mgliste|Górach Mglistych]]. Ukrywanie się w jaskiniach w stałej obecności Pierścienia zmieniło go w stwora – Golluma, nienawidzącego światła i żywiącego się rybami i mięsem [[Ork (Śródziemie)|goblinów]].
Pierścień ofiarował Gollumowi życie o długości znacznie wykraczającej poza naturalny wiek hobbitów. Wedle słów [[Gandalf (Śródziemie)|Gandalfa]] cierpienie spowodowane nienaturalną egzystencją wywoływało u Golluma sprzeczne uczucia miłości oraz nienawiści do Pierścienia oraz siebie samego. Niszczycielskie zmiany w osobowości Golluma przejawiały się u niego także w prowadzeniu [[monolog]]ów z użyciem drugiej lub trzeciej osoby.
