Henryk Kuna: Różnice pomiędzy wersjami

|Data i miejsce urodzenia = [[18796 listopada]] (?)[[1879]]</br>[[Warszawa]]

|Data i miejsce śmierci = [[17 grudnia]] [[1945]]</br>[[Toruń]]

'''Henryk Kuna''' (ur. [[18796 listopada]] (?)[[1879]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[17 grudnia]] [[1945]] w [[Toruń|Toruniu]])

Rok 1912 był przełomowy w jego życiu. Ożenił się wówczas z aktorką Stefanią Ewą Krauze (1889-1963) i przyjął w tym celu chrzest.

Jedna z jego rzeźb – [[Rytm (rzeźba)|''Rytm'']], z cyklu powstającego na przestrzeni kliku lat, datowana na 1925, a odsłonięta w 1929 r., znajduje się w [[Park Skaryszewski im. Ignacego Jana Paderewskiego w Warszawie|Parku Skaryszewskim]] w Warszawie.

W 1931 Kuna wygrał kolejny (piąty już od 1925) konkurs na pomnik [[pomnik Adama Mickiewicza w Wilnie]]. Według koncepcji Kuny, pomnik poety w szacie pielgrzyma, stał na cokole nawiązującym do figury Światowida, którego ściany zdobić miały płaskorzeźby ze scenami z ''[[Dziady (dramat)|Dziadów]]''. Podobnie jak poprzednie koncepcje, projekt Kuny wzbudził kontrowersje (krytykował go m.in. [[Konstanty Ildefons Gałczyński]]), jednak był on realizowany. Prace przerwał wybuch II wojny światowej, którą przetrwało tylko 7 płaskorzeźb. W roku 1996 sześć z nich umieszczono obok pomnika Mickiewicza autorstwa [[Gediminas Jokubonis|Gediminasa Jokubonisa]] z 1984 roku. Siódma płyta znalazła się początkowo w [[Muzeum Narodowe w Warszawie|Muzeum Narodowym w Warszawie]], a od 1995 roku jest ustawiona w [[Zespół pałacowo-parkowy w Radziejowicach|parku w Radziejowicach]]<ref name="Krzywicki">{{Cytuj książkę | nazwisko = Krzywicki | imię = Tomasz | tytuł = Szlakiem Adama Mickiewicza po Nowogródczyźnie, Wilnie i Kownie. Przewodnik | url = {{Google Books|3Eedyf3LEE4C|Szlakiem Adama Mickiewicza po Nowogródczyźnie, Wilnie i Kownie. Przewodnik |strony=248 |link=tak}}| wydawca = Oficyna Wydawnicza „Rewasz” | data = 2006 | strony = 248–250 | isbn = 9788389188519}}</ref>.

Od 1936 profesor rzeźby na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Stefana Batorego]] w Wilnie. Przeżył [[II wojna światowa|II wojnę światową]] ukrywając się po aryjskiej stronie i w 1945 został mianowany profesorem rzeźby na [[Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu|Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu]], ale zmarł przed objęciem stanowiska. Pochowany został w Alei Zasłużonych na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]] w Warszawie.