Lybne Dyngyl: Różnice pomiędzy wersjami

Lybne Dyngyl objął władzę po śmierci swojego ojca, cesarza [[Naod]]a, która miała miejsce drugiego sierpnia 1508 roku. Podobno gdy Lybne Dyngyl miał osiem lat i dowiedział się, że następne lata spędzi na górze [[Amba Gyszien]], gdzie tradycyjnie więziono członków rodziny cesarskiej, rozpłakał się, co miało wzruszyć Naoda do zawieszenia tego zwyczaju<ref>{{Cytuj książkę | autor = Andrzej Bartnicki, Joanna Mantel Niećko | tytuł = Historia Etiopii | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Wrocław | data = 1971 | strony = 101}}</ref>. Dzięki temu Lybne Dyngyl mógł szybko zostać następcą ojca, jednak początkowo jego władza była li tylko nominalna. W jego imieniu w pierwszych latach rządziła cesarzowa [[Helena (cesarzowa Etiopii)|Helena]], jego matka [[Naod Mogesa]], oraz negasz [[Godżam]]u [[Uesen Seged]]. Około [[1516]] [[emir]] [[Adal (sułtanat)|sułtanatu Adal]] [[Mahfuz]] zaatakował pograniczne obszary Etiopii. Pomimo [[broń palna|broni palnej]] dostarczonej muzułmanom przez [[Imperium Osmańskie|Turków]], Lybne Dyngyl odniósł zwycięstwo nad Mahfuzem. Bitwę rozstrzygnął pojedynek mnicha Gebre Yndryjasa z samym Muhfuzem, w którym ten ostatni poniósł śmierć. Wojska wrogów Etiopii zostały wypędzone z powrotem w głąb Adalu, co miało później stanowić ostatnie zwycięstwo Etiopczyków na kilkadziesiąt następnych lat. Młody cesarz niepomny na przestrogi mnichów początkowo prowadził beztroski żywot, współżyjąc z [[konkubinat|konkubinami]], przyjmując obyczaj palenia [[tytoń|tytoniu]], oraz organizując [[turnieje rycerskie]].