Lybne Dyngyl: Różnice pomiędzy wersjami

Cesarstwo stanęło na krawędzi zagłady, więc Lybne Dyngyl zwrócił się o pomoc zbrojną do Portugalii. W [[1535]] wysłał europejskiego posła pochodzącego z [[Republika Wenecka|Wenecji]], [[Jan Bermudez|Jana Bermudeza]] do [[Rzym]]u. W [[1536]] lub [[1537]] imam Grań całkowicie podbił Begiemdyr, a następnie Godżam. W [[1538]] zaproponował Lybne Dyngylowi pokój i złączenie wrogich dynastii małżeństwem, jednak cesarz odmówił. Władca Etiopii ponosił kolejne klęski. Siódmego maja 1538 zginął jego syn Wiktor, a trzynaście dni później do niewoli dostał się drugi syn [[Minas (cesarz Etiopii)|Minas]]. Rok później Lybne Dyngyl odniósł wreszcie zwycięstwo w jednym ze starć. W styczniu [[1540]] w wyniku zdrady muzułmanie zdobyli Amba Gyszien. Drugiego września tego roku Lybne Dyngyl zginął w bitwie w pobliżu góry [[Debre Dammo]], gdzie się urodził i gdzie mieści się ważny dla Etiopczyków klasztor pochodzący z VI wieku. Po śmierci cesarza tron Etiopii przejął jego młody syn ze związku z cesarzową [[Seble Uengiel]], [[Klaudiusz (cesarz Etiopii)|Klaudiusz]]. Wraz z początkiem rządów Klaudiusza cesarstwo zaczęło się powoli podnosić z upadku, ponieważ cieszył się większym poparciem społecznym niż swój ojciec<ref>{{Cytuj książkę | autor = Andrzej Bartnicki, Joanna Mantel Niećko | tytuł = Historia Etiopii | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Wrocław | data = 1971 | strony = 135}}</ref>. Sam Lybne Dyngyl nie doczekał się odsieczy ze strony Europejczyków, ponieważ pomoc w postaci czterystu [[muszkieterowie|muszkieterów]] [[Krzysztof da Gama|Krzysztofa da Gamy]] przybyła dopiero w [[1541]] roku.