Trwały nośnik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Ustawodawstwo: drobne techniczne
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 1:
{{dopracować|styl=2014-04|źródła=2014-04}}
'''Trwały nośnik''' ({{ang. ''|durable media''}}) – materiał lub urządzenie (każdy nośnik informacji) umożliwiające przechowywanie - przez czas niezbędny, wynikający z charakteru informacji oraz celu ich sporządzenia lub przekazania - zawartych na nim informacji w sposób uniemożliwiający ich zmianę lub pozwalający na odtworzenie informacji w wersji i formie, w jakiej zostały sporządzone lub przekazane<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20112321377 Art. 3 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego]</ref><ref>Definicja nieznacznie różni się w niektórych aktach prawnych, np. wgwedług planowanej ustawy o prawach konsumenta jest to "materiał lub urządzenie umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci."</ref>.
 
== Trwały nośnik w praktyce ==
Linia 7:
Do trwałych nośników można zaliczyć w szczególności:
* papier z wydrukiem komputerowym, jeśli cechy jakościowe papieru i tuszu pozwolą na odczytanie zawartości wydruku do końca okresu wymaganego do przechowywania danych
* dyski optyczne (CD-ROMyROM-y) oraz inne nośniki komputerowe, które umożliwiają jednokrotne zapisanie danych i wielokrotne ich odczytywanie (np. mikrofilmy)
* stronę internetową, odpowiadającą wymogom trwałości [[nośnik danych|nośnika danych]], tzn. umożliwiającą przechowywanie danych przez odpowiednio długi okres, gwarantującą bezwarunkowy dostęp do przechowywanych danych i zapewniającą niezmienialność przechowywanych danych
Poczta elektroniczna nie jest nośnikiem informacji, o którym mowa w ww. definicji, jednakże np. w uzasadnieniu projektu ustawy o prawach konsumenta jest komentarz mówiący o tym, że przy komunikowaniu się poprzez pocztę elektroniczną przekazywane informacje mogą być utrwalane na trwałych nośnikach, np. na serwerze spełniającym wymogi trwałości nośnika danych.
Linia 18:
== Ustawodawstwo ==
Pojęcie trwałego nośnika zostało zdefiniowane m.in. w następujących polskich aktach prawnych:
* ustawa z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (tzw. "ustawa deweloperska")<ref>{{Dziennik Ustaw|2011|232|1377}}</ref>,
* ustawa 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim<ref>{{Dziennik Ustaw|2011|126|715}}</ref>,
* rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie trybu i warunków postępowania firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, oraz banków powierniczych (uchylone w 2012 r.),
* ustawa z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (wejście w życie 25 grudnia 2014 r.)<ref>{{Dziennik Ustaw|2014|827}}</ref>,
oraz w prawie Unii Europejskiej:
* dyrektywa [[Dyrektywa w sprawie rynków instrumentów finansowych|MiFID]] – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 2004/39/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (skrót od Markets In Financial Instruments Directive),
* pojęcie trwałego nośnika informacji znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (np. wyrok z dnia 27 stycznia 2010 r. 2010/C 305/09).
 
{{Przypisy}}