Bitwa pod Bukowem: Różnice pomiędzy wersjami

Obaleni hospodarowie Szymon i Jeremi Mohyłowie schronili się w Polsce, a tymczasem Zamoyski (około 20 000 żołnierzy - [[husaria]], [[Pancerni (Pierwsza Rzeczpospolita)|kozacy]], zaciężna piechota, [[Piechota wybraniecka|wybrańcy]], 3-4 tys. [[kozacy zaporoscy|Zaporożców]] dowodzonych przez Gawryłę Krutniewicza, [[Węgry|Węgrzy]], [[Mołdawia]]nie i 16 dział) na początku września przeprawił się przez graniczny [[Dniestr]] i nie tracąc czasu na zdobywanie omijanych twierdz maszerował zdecydowanie w głąb Mołdawii. Michał, który miał ze sobą 4017 000<ref>według Małej Encyklopedii Wojskowej siły Michała liczyły 17 000 żołnierzy</ref> Wołochów, Mołdawian, [[Serbia|Serbów]] i zaciężnej piechoty, początkowo cofał się i jednocześnie nękał armię polską działaniami podjazdowymi, zagradzając drogę na przełęczach [[Karpaty|karpackich]] prowadzących do [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]]. Bojąc się, że dalszy odwrót może doprowadzić do utraty władzy nad Wołoszczyzną, zdecydował się przyjąć bitwę. Z tego powodu zatrzymał swą armię w lasach na południowym, wysokim brzegu rzeki Teleżyn, by zagrodzić drogę na [[Ploeszti]]. Wojska Michała Walecznego okopały się. Na brzegu rzeki Michał ustawił artylerię wraz z pieszymi [[arkabuzer]]ami. Reszta sił ustawiona została w trzech rzutach - piechota w centrum i jazda na skrzydłach. Tabory umieszczono z tyłu. Po przebyciu około 560 km armia Zamoyskiego przybyła pod [[Bukowo (Rumunia)|Bukowo]] [[19 października]]. Pod silnym ogniem nieprzyjaciela armia polska usypała przed frontem wojsk Michała szańce i ustawiła tam część dział. Reszta polskiej artylerii stanęła na pobliskim wzgórzu. W centrum szyku polskiego Zamoyski ustawił większość piechoty, na prawym skrzydle znalazł się pułk [[Marek Sobieski (wojewoda lubelski)|Marka Sobieskiego]] (piechota zaporoska i zaciężna z niewielką ilością jazdy), natomiast pułk Uhrowieckiego (jazda polska i mołdawska) ustawiono na lewym skrzydle.