Kodeks Leningradzki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
drobne merytoryczne
Linia 7:
 
Abraham Firkovich, kolekcjoner manuskryptów, który go zakupił nie podaje nigdzie w swoich zapiskach konkretnego miejsca jego pochodzenia. Został on przywieziony do Odessy w 1838 roku, a w 1863 dalej do Petersburga.
 
Manuskrypt został pierwszy raz opisany w 1845 roku przez Mosesa Pinnera. W 1935 został wypożyczony na 2 lata dla Uniwersytetu w Leipzig dla przygotowania przez [[Paul Kahle|Paula Kahle]] ''[[Biblia Hebraica]].''
 
Od połowy XIX wieku Kodeks Leningradzki przechowywany jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w [[Petersburg]]u ([[Rosja]]). Jego nazwa wywodzi się od starej nazwy miasta. W czasie, gdy Ancient Biblical Manuscript Center i West Semitic Research wykonały fotokopię kodeksu (w 1990 roku), nazywało się ono jeszcze Leningrad. Na prośbę samej biblioteki nazwa zostaje zachowana do dziś, by uniknąć ewentualnego zamieszania<ref>[http://home.earthlink.net/~ddstuhlman/crc10.htm Daniel D. Stuhlman, ''Librarian's Lobby, The Leningrad Codex''], March 1998, data dostępu: 18.04.2016.
Linia 21 ⟶ 19:
 
== Współczesne wydania ==
KodeksManuskrypt stałzostał siępierwszy podstawąraz trzeciegoopisany w 1845 roku przez Mosesa Pinnera. W 1935 został wypożyczony na 2 lata dla Uniwersytetu w Leipzig w celu przygotowania przez [[Paul Kahle|Paula Kahle]] jego transkrypcji do 3 wydania ''[[Biblia Hebraica]].'', aPóźniej późniejkodeks stał się także podstawą ''[[Biblia Hebraica Stuttgartensia]]'' (1977) oraz ''[[Biblia Hebraica Quinta]].'' (w trakcie prac).
 
Pierwsze wydanie ''[[Faksymile|facsimile]]'' zostało przygotowane przez D.S. Loewingera w 1970 roku. Dyplomatyczną edycję wydał A. Dotan w 1973 roku. Ostatnio kodeks został na nowo sfotografowany przez Ancient Biblical Center z Clermont (CA, USA)<ref>E. Würthwein: ''The Text of the Old Testament. An Introduction to the Biblia Hebraica'', Grand Rapids 1995, s. 36.</ref>.