Cześnik: Różnice pomiędzy wersjami

'''Cześnik''' – w [[historia Polski|średniowiecznej Polsce]] ([[XIII wiek]]) urzędnik królewski dbający o „piwnicę” monarchy, a podczas biesiady podający mu puchary. Odurzę'''dnik''' [[XIV wiekF|XIV w.]] urząd ten stał się honorowym ([[cześnik koronny]], [[cześnik wielki litewskitewski]] oraz [[cześnik ziemski]]), a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej Szlacheckiej]] był niższym [[urzędy ziemskie|urzędem ziemskim]] (w hierarchii urzędów (1768) w Koronie przed [[łowczy]]m i za [[podstoli]]m, na Litwie przed [[horodniczy]]m i za [[podczaszy]]m).

Tradycyjnie dzieci cześnika miały prawo do tytułu odojcowskiego. Dla synów tytułem takim był '''cześnikowic'''<ref>''Acta Universitatis Lodziensis: Folia archaeologica, Wydanie 21''. [[Uniwersytet Łódzki]], 1997. str. 171, 183</ref>, a dla córek '''cześnikówna'''<ref>[[Szymon Konarski (heraldyk)|Szymon Konarski]]. ''Szlachta kalwińska w Polsce''. Wydawnictwo Naukowe Semper, 1936, str. 8, 41, 50</ref>. Żony cześnika miały prawo do tytułu odmężowskiego – '''cześnikowa'''<ref>''Herbarz polski [[Kasper Niesiecki|Kaspra Niesieckiego]]: powiększony dodatkami z poźniejszych autorów, rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Tom 6''. Waif, 1841, str. 317</ref>.który uprawiał sex