Został mianowany majorem i skierowany do [[powiat stopnicki|powiatu stopnickiego]]. Był organizatorem [[Pułk stopnicki|pułku stopnickiego]], który wchodził w skład dywizji sandomierskiej korpusu gen. [[Józef Hauke-Bosak|Józefa Hauke-Bosaka]].
[[Plik:Lwow-Lyczakow-Kalita Karol Rebajlo.jpg|thumb|160px|left|Grób na [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]]]]
BrałStoczył udziałkilka wzwycięskich wielubitew potyczkachz Rosjanami, m.in. pod [[Mierzwin (województwo świętokrzyskie)|Mierzwinem]] (5 grudnia [[1863]]), 9 grudnia 1863 pod [[Bitwa pod Hutą Szczeceńską|Hutą Szczeceńską]] ([[Szczecno]], [[Ujny]], [[Chmielnik (województwo świętokrzyskie)|Chmielnik]])<ref>{{Cytuj|autor = Zieliński Stanisław (1880-1936)|tytuł = Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu|data = 1913-01-01|data dostępu = 2016-04-17|wydawca = Fundusz Wydawniczy Muzeum Narodowego w Rapperswilu|url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=66792&dirids=1}}</ref> Stoczył kilka zwycięskich bitew z Rosjanami, m.in. pod [[Mierzwin (województwo świętokrzyskie)|Mierzwinem]] (5 grudnia [[1863]]) oraz pod [[Lubienia (województwo świętokrzyskie)|Lubienią]] i [[Bitwa pod Iłżą (1864)|Iłżą]] (17 stycznia [[1864]]). Po tej ostatniej bitwie został awansowany na pułkownika. Z powodu choroby nie uczestniczył w [[Bitwa pod Opatowem (1864)|bitwie opatowskiej]], w której rozbity został jego pułk. Po upadku powstania udał się na emigrację do [[Turcja|Turcji]], skąd w [[1871]] wrócił do [[Lwów|Lwowa]]. Ostatecznie znalazł pracę w szpitalu psychiatrycznym i ustatkował się.
Zmarł doczekawszy wolnej Polski. Został pochowany na ''Górce powstańców'' na [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|cmentarzu Łyczakowskim]].
