W'''Szwa''' [[językoznawstwo|językoznawstwie]],– zwłaszczatermin wjęzykoznawczy, [[fonetyka|fonetyce]]oznaczający isamogłoskę [[fonologia|fonologii]],średnią {{Wymowa|Mid-centralcentralną vowelniezaokrągloną.ogg|szwa}}(wymowa IPA: {{IPA|/ʂfa/}}) odnosi się do samogłoski średnio centralnej (zaokrąglonej lub niezaokrąglonej) znajdującej się w środku [[diagram samogłosek|diagramu samogłoskowego]], oznaczaną wW [[Międzynarodowy alfabet fonetyczny|międzynarodowym alfabecie fonetycznymMAF-ie]] symbolemdźwięk [[ə]]ten luboznaczany innąjest symbolem [[samogłoska|samogłoskąə]] bliską tej pozycji. Dla przykładu w [[język angielski|języku angielskim]] samogłoska „a” w wyrazie „about” jest wymawiana przez szwa. W języku angielskim szwa występuje głównie w [[Akcent wyrazowy|nieakcentowanych]] sylabach, ale w innych językach może pojawiać się częściej w sylabach akcentowanych. W [[Język standardowy|standardowym języku polskim]] szwa nie występuje w ogóle. Można ją spotkać tylko w niektórych [[dialekt]]ach i [[gwara]]ch [[język polski|języka polskego]] na przykład w [[gwara podhalańska|gwarze podhalańskiej]] zdanie ''idēm ku tobiē'' (wymowa IPA: {{IPA|[ˈidəm ku ˈtobj'''ə'''||]}}) w wyniku ściśnięcia samogłoski {{IPA|[e]}} wymawiane jest przezze szwa{{odn|Bubak|1991|s=530}}.
W odniesieniu do niektórych języków, nazwa „szwa” oraz symbol ə mogą być używane do określania innych nieakcentowanych [[Samogłoska średnia|samogłosek średnich]], niekoniecznie samogłoski średnio centralnej.
