Rio-Andirio (most): Różnice pomiędzy wersjami

|poprzednie nazwy =

|mapa =

|mapa opis =

|miejscowość =

|miejscowość_opis =

|nazwa1 =

|poprzednie nazwy1 =

|długość =

|szerokość jezdni =

|szerokość chodników =

|szerokość ścieżek =

|liczba torów =

|tory opis =

|masa pojazdu =

|rozpiętość przęseł =

|zburzono =

|odbudowano =

|remontowano =

|projektant =

|nazwa2 =

|nazwa3 =

|www =

Sejsmolodzi i historycy wskazują na bardzo wysoką [[aktywność sejsmicznasejsmiczność|aktywność geofizyczną]] okolicy Rio<ref> według relacji starożytnego geografa i historyka [[Strabon]]a, w roku 373 p.n.e., pobliskie miasto Eliki [http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7_(%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7) (Ελίκη)], ówcześnie odległe od brzegu o 2,2 km, w wyniku gwałtownego wstrząsu sejsmicznego i następującego po nim [[tsunami]], w całości pochłonięte zostało przez morze. Liczące 2 tysiące osób ekipy ratunkowe nie odnalazły nawet ciał ofiar. W 2005 roku ślady na dnie Zatoki Korynckiej faktycznie natrafiono na ruiny zatopionego miasta, na głębokości 25-45 metrów.[http://www.helike.org/paper.shtml Informacja angielskojęzyczna] o wykopaliskach na tym terenie.</ref>. Ponadto pylony mostu posadowiono na niestabilnym, skalnym rumowisku, o miąższości ok. 450 metrów, pod którym przebiega także [[uskok|uskok tektoniczny]], oddzielający Peloponez od kontynentu. Konstrukcję zaprojektowano jako odporną na wstrząsy tektoniczne o sile co najmniej 7 stopni w [[skala Richtera|skali Richtera]]. W chwili otwarcia był to najdłuższy na świecie most wantowy.

Przez most prowadzi droga krajowa GR-48 (która jest częścią [[E65 (trasa europejska)|międzynarodowej trasy E65]]) ([[Rio (Grecja)|Rio]] - [[Andirio]] - [[Nafpaktos]] - [[Trikorfo]] - [[Delfy]] - [[Liwadia (Grecja)|Liwadia]]) oraz trasa drogi krajowej GR-5 (część trasy [[E55 (trasa europejska)|E55]]: Rio – Andirio – [[MesolongiMissolungi]] – [[Janina (miasto)|Janina]]).