Metoda Kjeldahla: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii |
m 1883 |
||
Linia 6:
W naturalnych warunkach azot Kjeldahla pozwala w przybliżeniu określić ilość rozkładającej się materii organicznej w środowisku. Metoda ta jest także stosowana do oznaczania [[białka]] w produktach żywnościowych, takich jak mleko lub karma dla zwierząt. Jednak przez swoją niewielką swoistość jest podatna na zafałszowania, gdyż wykazany azot może pochodzić z rozkładu nie tylko białek, ale też niektórych innych substancji, takich jak [[melamina]]<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko= Mrówka|imię=Ewa |tytuł=Analityka dla niezaawansowanych, czyli czym jest wynik badań laboratoryjnych i czy nas zadawala|czasopismo=Biuletyn Inspekcji Handlowej|oznaczenie=2008 |wolumin=2 |strony= 31-33|url=http://www.giih.gov.pl/main/biul3/622008.pdf}}</ref>.
Metodę Kjeldahla opisano po raz pierwszy w 1883 roku, a od tego czasu wprowadzano do niej różne modyfikacje, np. zastępując rtęć mniej toksycznymi katalizatorami<ref>{{Cytuj książkę | autor = J. Benton Jones Jr. | tytuł = Laboratory guide for conducting soil tests and plant analysis | wydawca = CRC Press | miejsce = Boca Raton | data = 2001 | strony = 209 | isbn = 0-8493-0206-4}}</ref>.
{{Przypisy}}
| |||