Reichsarbeitsdienst: Różnice pomiędzy wersjami

Wprowadzenie obowiązku pracy spowodowało gwałtowny rozwój organizacji, której struktury w szybkim czasie powstały we wszystkich [[Kraj związkowy|landach]] III Rzeszy, a organizacja przybrała charakter organizacji masowej. Zaczęto też wydawać oficjalny organ prasowy organizacji ''Der Arbeitsmann''. Organizacja wykonywała pracę na rzecz państwa w różnych dziedzinach życia gospodarczego wyznaczanych przez Ministerstwo Pracy.

Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] głównym zadaniem ''Reichsarbeitsdienst'' stało się wykonywanie prac na rzecz [[Wehrmacht]]uWehrmachtu, wtedy też RAD zaczęto traktować jako formację pomocniczą Wehrmachtu. Wykonywała ona szereg pracy na rzecz Wehrmachtu, a zwłaszcza zajmowała się budową umocnień. Dziełem tej organizacji był m.in. system umocnień [[Wał Atlantycki|Wału Atlantyckiego]] i [[Linia Zygfryda|Linii Zygfryda]]. Oddziały ''RAD'' wykorzystywane w pracach na [[front wschodni (II wojna światowa)|froncie wschodnim]], gdzie niektóre oddziały wzięły udział w walkach z [[Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona|Armią Czerwoną]].

Organizacja składała się z dwóch pionów: dla mężczyzn – ''Reichsarbeitsdienst Männer'' (''RAD/M'') i kobiet – ''Reichsarbeitdienst der weiblichen Jugend'' (''RAD/wJ''). Na czele organizacji stał ''Reichsarbeitsführer'', którą to funkcję pełnił [[Konstantin Hierl]] przez cały okres jej istnienia w latach 1933–1945. Na szczeblu [[Kraj związkowy|landów]] istniały dowództwo RAD o nazwie ''Arbeitsgau''. W skład ''Arbeitsgau'' wchodziło od 6 do 8 oddziałów ''Arbeitsgruppen'' (niem. ''grupa robocza'' – [[batalion]]), liczące od 1200–1800 ludzi (każdy). ''Arbeitsgruppen'' dzieliły się na [[kompania|kompanie]], których było 6.