Prasa kobieca: Różnice pomiędzy wersjami

Europejska prasa kobieca istnieje już dwa i pół wieku. Pierwsze niemieckie czasopismo dla kobiet wydawał pisarz i uczony J. Ch. Gottsched w latach 1726-27 pt. "Die„Die vernűnftigen Tadlerinnen"Tadlerinnen”. Najstarsze francuskie pismo pt. "Journal„Journal des Dames"Dames” ukazywało się w latach 1759-79 w [[Paryż]]u. W [[Anglia|Anglii]] J. Goodwill wydawał w [[OxfordOksford]]zie miesięcznik "Lady„Lady's Magazine"(1749-53) nie mający charakteru czasopisma ściśle kobiecego. Pierwszym rosyjskim pismem kobiecym było "Modnoje„Modnoje jeżemiesiacznoje izdanije, ili Bibliotieka dla damskogo tualeta"tualeta” wydawane w Moskwie przez N. I. Nowikowa od 1789 r. W [[Ameryka|Ameryce]] od 1792 r. ukazywał się "Lady„Lady's magazine"magazine” wydawany przez W. Gibbonsa w Filadelfii. W Polsce, podobnie jak w wyżej wymienionych krajach, pierwsze czasopisma kobiece redagowane były przez mężczyzn. W latach 1818-35 ukazywało się 17 tego rodzaju czasopism. Pierwszym polskim pismem kobiecym był "Tygodnik„Tygodnik Polski i Zagraniczny"Zagraniczny” (1818-20, od 1819 tytuł "Tygodnik„Tygodnik Polski"Polski”, a następnie w latach 1820-22 pt. "Wanda"„Wanda”). <ref>[http://historia_kobiet.w.interia.pl/teksty/w-o-kob.htm Wzór osobowy kobiety i model rodziny na łamach prasy kobiecej w latach 1863-1914<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>

"„[[Bluszcz (czasopismo)|Bluszcz]]"”, jedno z najstarszych pism polskich, tygodnik ukazujący się od 1865 r. Od 1924 dzięki nowej spółce wydawniczej nabiera rozmachu i w ciągu kilku lat funduje kolejne czasopisma uzupełniające ("Kobieta„Kobieta w Świecie i w Domu"Domu”, "Dziecko„Dziecko i Matka"Matka”, "Życie„Życie Kobiece"Kobiece”, "Kultura„Kultura Ciała"Ciała”, "Ja„Ja to zrobię"zrobię”, "Życie„Życie praktyczne"praktyczne” i in.) Prowadzony najpierw przez Wandę Pełczyńską, a później przez Stefanię Podhorską-Okołów. Mający duże ambicje literackie i kulturalne. Pisały w nim m.in. [[Maria Dąbrowska]], [[Maria Kuncewiczowa]], [[Pola Gojawiczyńska]], [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]], Ewa Szelburg-Zarębina. "Bluszcz"„Bluszcz” nie cieszył się nazbyt wielką popularnością i nakład jego nie przekraczał 10 000 egz. Główną przyczyną był tu, jak można sądzić, stosunkowo wysoki poziom publicystyczny i literacki, dość wysoka cena, mały udział ogólnych informacji w zawartości czasopisma, tworzące w sumie z "Bluszczu"„Bluszczu” tygodnik elitarny. W latach kryzysu "Bluszcz"„Bluszcz” popadł w poważne kłopoty finansowe.

"„[[Moja Przyjaciółka]]"”, czasopismo założone w 1934 roku, wydawane przez Alfreda Ksyckiego, początkowo pod redakcją wydawcy później jego żony Anny. Szesnastokolumnowe zeszyty średniego formatu drukowane były na papierze niskiej jakości, z czym związany był także słaby poziom techniczny materiału ilustracyjnego. Dopiero od miesięcy letnich 1936 roku drukowano na lepszym papierze z wielobarwną okładką. Pismo składało się z dwóch wyraźnie wyodrębnionych części. Pierwsza w objętości 6-7 [[kolumna (poligrafia)|kolumn]] miała charakter ilustrowanego magazynu poświęconego sprawom kobiecym i zawierała informacje, komentarze, artykuły o życiu i działalności organizacji kobiecych na świecie, sylwetki znanych opinii publicznej reprezentantek świata polityki, literatury i sztuki, odcinek powieściowy i [[nowela|nowele]]. Druga, obejmująca resztę pisma, poświęcona była poradnictwu praktycznemu z dziedziny gospodarstwa domowego, [[higiena|higieny]], wychowania dzieci i mody. Wydawana na początku w nakładzie 20 000 egz. w roku 1938 doszła do 100 000 egz.

"„[[Kobieta Współczesna]]"”, tygodnik wydawany przez Emilię Grocholską a redagowany początkowo przez Wandę Pałczyńską, później przez [[wydawca|wydawczynię]]. Tygodnik ukazał się wiosną 1927 r. od razu skupił wokół siebie liczne grono znanych publicystek i działaczek społecznych. "Kobieta„Kobieta Współczesna"Współczesna” składała się z 2 odrębnych części: jednej stanowiącej właściwy "tygodnik„tygodnik społeczno-literacki"(w objętości 6 kolumn) i drugiej, która pod tytułem "Mój„Mój Dom"Dom” zawierała – na 10 kolumnach – przepisy gospodarskie, dział mody, porad praktycznych itp. Wśród stałych współpracowniczek wymienić można Helenę Ceysingerównę, Irenę Jabłonowską, Helenę Boguszewską, Cecylię Walewską, Marię Czapską. Utwory literackie zamieszczały Maria Kuncewiczowa, Maria Dąbrowska, [[Zofia Nałkowska]], Wanda Malcer. Na łamach "Kobiety„Kobiety Współczesnej"Współczesnej” publikowała Dąbrowska pierwszy tom [[Noce i dnie (powieść)|''Nocy i dni'']], ożywiona akcję publicystyczną prowadziła redakcja tygodnika m.in. na temat karalności przerywania ciąży, wiele uwagi poświęcano zagadnieniom pozycji prawnej kobiety-pracownicy, przygotowaniu kobiet do aktywnego udziału w życiu społecznym. "Kobieta„Kobieta Współczesna"Współczesna” nie zdobyła szerszej publiczności i podobnie jak "Bluszcz"„Bluszcz” musiała zadowalać się nakładem nie przekraczającym 10 000 egz., pozostając pismem o dość określonym profilu politycznym, skierowanym do kobiet zaangażowanych w życie publiczne kraju.

* J. Chwastyk-Kowalczyk: "Bluszcz"„Bluszcz” w latach 1918-1939: tematyka społeczna oraz problemy kultury i literatury. Kielce 2003

* J. Grabowska: "Moja„Moja Przyjaciółka"Przyjaciółka”: ilustrowany dwutygodnik kobiecy 1934-1939. Żnin 1997

* K. Wodniak, [http://bbc.uw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=476 ''Współczesna prasa kobieca a sprawy książki: treści literackie w czasopismach "Przyjaciółka"„Przyjaciółka”, "Twój„Twój Styl"Styl”, "Cienie„Cienie i Blaski"Blaski”''], Warszawa 2004