Little Boy: Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = Little Boy

|grafika = [[Plik:Little boy.jpg|300px]]

|kraj = {{państwo|USA|48}}

|producent = |<!-- jeśli znany -->

|typ = swobodnie opadająca<!-- np. kierowana, swobodnie opadająca -->

|przeznaczenie = [[broń jądrowa]]<!-- np. przeciwbetonowa itp. -->

|konstrukcja = 1942–1945<!-- data konstrukcji -->

|produkcja = <!-- lata produkcji -->

|czasuzycia = <!-- okres użytkowania uzbrojenia -->

|długość = 3000 mm

|średnica = 710 mm

|masa = 4035 kg

|masamat = <!-- masa materiału wybuchowego -->

|typmat = <!-- typ materiału wybuchowego (jeśli znany) -->

|subamunicja = <!-- dla bomb kasetowych (np. miny przeciwpiechotne, przeciwpancerne itd...) -->

|bst = <!-- rodzaj Bojowych Środków Trujących (dla chemicznych) -->

|rtrotyl = 15 kt<!-- równoważnik trotylowy (dla jądrowych) -->

|zasięg = <!-- tylko bomby napędowe i szybujące -->

|uzytkownicy = [[Stany Zjednoczone]]<!-- kraje użytkujące ten typ uzbrojenia -->

|naped =

|rozpietosc =

'''Little Boy''' – kryptonim [[broń jądrowa|bomby jądrowej]], która została [[Atak atomowy na Hiroszimę i Nagasaki|zrzucona 6 sierpnia 1945 na Hiroszimę]]. Zrzucono ją na&nbsp; wysokości około 9500 &nbsp;m z bombowca [[Boeing B-29 Superfortress]] o nazwie [[Enola Gay]], pilotowanego przez płk. [[Paul Tibbets|Paula Tibbetsa]]. Bomba wybuchła o 8:16:02 (rano) czasu lokalnego, około 580 metrów&nbsp;m nad centrum miasta.

Bomba ''Little Boy'' miała długość 3 metrówm, średnicę w najgrubszym miejscu 71 cm i ważyła 4035 kg. Ładunek uranu ważył 64,1 kg, z czego jedynie około 0,8 kg U-235 uległo rozszczepieniu w trakcie wybuchu, a na główne czynniki rażenia (energię cieplną i promieniowanie) zostało zamienione zaledwie od 600 do 860 miligramów [[uran (pierwiastek)|uranu]]. Bombę tę nazywano ''Little Boy'' (mały chłopiec) lub ''Thin Man'' (chudy człowiek), gdyż pod takim kryptonimem kryły się też duże bomby zapalające{{fakt|data=2014-05}}, które masowo zrzucano już wcześniej na Japonię. Bomba ''Little Boy'' odziedziczyła po tych bombach zewnętrzny pancerz, co łudząco upodabniało ją do tych bomb.

Bomba ''Little Boy'' miała moc wybuchu równoważną 15–16 [[Równoważnik trotylowy|kilotonom trotylu]]. Była zaprojektowane jako „działo” wstrzeliwujące z jednego końca „lufy” rdzeń (pocisk) wykonany z [[Uran wzbogacony|wzbogaconego do około 80% uranu]] do pierścieni uranowych znajdujących się w drugim końcu tego działa. W wyniku połączenia wszystkich części uranu powstała masa nadkrytyczna (masa krytyczna dla uranu 235 wynosi ok. 45–50 kg), która pod wpływem inicjatora [[polon]]owo-[[beryl (pierwiastek)|berylberylowego]]owego (generującego pierwsze neutrony) ulegała spontanicznej, łańcuchowej reakcji rozszczepienia z wydzieleniem olbrzymiej ilości energii. Wystrzelenie rdzenia uranowego dokonywano przy użyciu [[kordyt]]u, popularnego wówczas prochu nitrocelulozowego. Bomba ta nie zawierała żadnych kruszących materiałów wybuchowych (typu np. [[trotyl|TNT]]), w porównaniu do implozyjnej bomby plutonowej ''[[Fat Man]]'', ładunek rozszczepialny po pełnym złożeniu przyjmował kształt walca, a nie kuli.

Naukowcy z Los Alamos kierujący bezpośrednio pracami w projekcie ''Manhattan'' oczekiwali, iż bomba uranowa będzie miała większą energię wybuchu od bomby ''Fat Man'', która zawierała zaledwie 6 kg sztucznie otrzymanego plutonu 239, szczególnie po udanej próbie ''[[Trinity (test nuklearny)|Trinity]]'' 16 lipca 1945 roku (wydajność ''Fat Man'' wyniosła wówczas 17%, energia wybuchu była równoważna około 20 kilotonom trotylu). Szacuje się{{kto|data=2014-05}}, że w wyniku błędów w konstrukcji ''Little Boy'', ograniczeń czasowych przewidzianych dla tego projektu oraz ograniczeń testowych, śmierci mogło uniknąć około 100 tysięcy ludzi.{{fakt|data=2014-05}}.