Powstanie Boudiki: Różnice pomiędzy wersjami

W odpowiedzi na falę przemocy królowa zebrała armię Icenów i licznych sąsiednich plemion brytyjskich wygnanych przez legionistów rzymskich ze swoich ziem. Pierwszym jej celem okazała się kolonia weteranów Camulodunum (dzisiejszy Colchester), gdzie zniszczyła tamtejszą kwaterę główną Rzymian. Po tych wydarzeniach rzymski namiestnik Brytanii [[Swetoniusz Paulinus|Gajusz Swetoniusz Paulinus]], przebywający wówczas w [[Walia|Walii]], gdzie zwalczał [[Druid]]ów otrzymał rozkaz powrotu, nie mógł jednak zapobiec marszowi Brytów w kierunku Londinium ([[Londyn]]). Po ciężkich walkach [[Boudika]] zajęła Londinium oraz Verulamium (Saint Albans), a ofiarą plądrujących wszystko Brytów padło żyjące tam prorzymskie plemię Catavaloni. Armia Boudiki liczyła wówczas 200 000 wojowników i stanowiła poważne zagrożenie dla rzymskiego panowania w Brytanii. W walkach powstańcy zabili około 70 000 wojowników prorzymskich (relacja [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyta]]) niszcząc m.in. cały cały [[Legio IX Hispana|IX legion]]. Pojmanych legionistów Brytowie wbijali na pal. Pauliniusowi nie pozostało nic innego jak doprowadzenie do otwartej bitwy.