Zbigniew Resich: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
uzupełnienie
Linia 31:
|www =
}}
[[Plik:Zbigniew Resich grób.JPG|thumb|right|250px|Grób Zbigniewa Resicha i jego żony Zofii]]
'''Zbigniew Resich''' (ur. [[30 września]] [[1915]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], zm. [[19 stycznia]] [[1989]] w [[Konstancin-Jeziorna|Konstancinie]]) – [[Polacy|polski]] [[prawnik]], [[Tytuł naukowy|profesor]] [[Nauki prawne|nauk prawnych]], w latach 1967-1972 [[Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego]], a w latach 1975-1981 dziekan [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego]]. [[Poseł]] na Sejm PRL V kadencji. [[Sportowiec]].
 
== Kariera zawodowa ==
Po ukończeniu studiów prawniczych na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] i odbyciu aplikacji sądowej został sędzią. W latach 1945–1953 był sędzią Sądu Wojewódzkiego w [[Kraków|Krakowie]], a w latach 1953–1972 sędzią [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]]. W latach 1958–1967 był Prezesem Izby Cywilnej SN, a w latach 1967–1972 Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego. W latach 1958–1964 przewodniczył zespołowi postępowania cywilnego Komisji ds Reformy Prawa Cywilnego. Był współtwórcą [[kodeks postępowania cywilnego|kodeksu postępowania cywilnego]] z 1964. W latach 1969–1972 był posłem na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] [[Posłowie na Sejm PRLPolskiej Rzeczypospolitej Ludowej V kadencji|V kadencji]] z ramienia [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Przewodniczył też Zarządowi Głównemu [[Zrzeszenie Prawników Polskich|Zrzeszenia Prawników Polskich]] (1967–1972).
 
Od 1965 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego (w Zakładzie Postępowania Cywilnego), a w latach 1975–1981 dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW. Głównym polem zainteresowań naukowych prof. Resicha było [[Postępowanie cywilne w Polsce|postępowanie cywilne]], ale także [[prawo międzynarodowe]], a zwłaszcza [[Prawa człowieka|ochrona praw człowieka]].
 
W latach 1962–1970 był członkiem [[Komisja Praw Człowieka ONZ|Komisji Praw Człowieka ONZ]], pełnił kolejno funkcje przewodniczącego i wiceprzewodniczącego. Uczestniczył czterokrotnie w składzie Delegacji Rządowej na [[Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych|Zgromadzenie Ogólne ONZ]]. Był jednym z twórców takich dokumentów międzynarodowych jak [[Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka]], [[apartheid|konwencja o likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej]], konwencja o nieprzedawnianiu zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości<ref>[http://libr.sejm.gov.pl/tek01/txt/onz/1968b.html ''Konwencja o niestosowaniu przedawnienia wobec zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości''] ([http://dokumenty.rcl.gov.pl/DU/rok/1970/wydanie/26/pozycja/208 Dz.U. 1970, Nr 26, poz. 208])</ref>. Był członkiem Polskiej Grupy Narodowej [[Stały Trybunał Arbitrażowy|Stałego Trybunału Rozjemczego]] w [[Haga|Hadze]]<ref>M. Jędrzejewska, T. Ereciński, ''Studia z prawa postępowania cywilnego: Księga Pamiątkowa ku czci Zbigniewa Resicha'', Warszawa 1985, s. 7.</ref>. Prowadził wykłady na Uniwersytetach w takich miastach jak: [[Santiago de Compostela]], [[Neapol]], [[Amsterdam]], [[Teheran]], [[Wiedeń]], [[Salzburg]], [[Paryż]].
 
W 1980–1981 przewodniczył społecznej komisji ds. opracowania projektu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym (tzw. ''Komisja Resicha''). Projekt ten, zawierający postulaty autonomii uczelni od władz państwowych, nie został wdrożony.