'''Epitrachelion''' ([[gr.]] ἐπιτραχήλιον - ''wokół/na-szyjnik'', [[Język cerkiewnosłowiański|cs.]] ''jepitrachił''), – szata liturgiczna w obrządkach bizantyjskich oraz wielu innych obrządkach wschodnich, odpowiednik rzymskiej [[stuła|stuły]], używana liturgicznie przez [[prezbiter|prezbiterów]] ([[ksiądz|księży)]] i [[biskup]]ów. Zdobiony jest haftem ornamentalnym, przeważnie z siedmioma krzyżami, symbolizującymi siedem [[Sakrament|sakramentów]], dary Ducha Świętego oraz pełnię łaski. Podobnie jak [[stuła]], jest symbolem łaski kapłaństwa. Historycznie odpowiednikiem epitrachilionu jest [[diakon|diakoński]] [[orarion]] - w obu przypadkach szata zakładana jest wokół szyi (orarion podobnie jak [[stuła]] zakończony jest dwoma końcami zwisającymi w dół).
