'''Łuk''' (mechanika)<ref>Rakowski G., Solecki R., Pręty zakrzywione, Arkady Warszawa 1965</ref>''' - element konstrukcyjny mający najczęściej postać [[Pręt (mechanika)|pręta]] o osi opisanej pewną krzywą płaską w płaszczyźnie pionowej o [[krzywizna krzywej|krzywiźnie]] stałego znaku<ref>Rakowski G., Solecki R., Pręty zakrzywione, Arkady Warszawa 1965</ref>. Wysokość punktu osi o największej wysokości nazywamy ''strzałką łuku''. Jego wyniosłością nazywamy stosunek strzałki do rozpiętości podporowej. Łuki mogą być płaskie lub wyniosłe w zależności od tego czy ich wyniosłość jest mała czy duża. Charakterystyczną cechą łuku jest jego poziome oddziaływanie na podpory nazywane rozporem, który jest tym większy im mniejsza jest jego wyniosłość. Wymaga to zastosowania odpowiedniego ukształtowanych podpór. Łuki o właściwie dobranych kształtach osi mogą pracować na [[ściskanie|czyste ściskanie]]. To wyjaśnia dlaczego właśnie [[łuk (architektura)|łuki]] były stosowane w budownictwie od czasów starożytnych.
