Sentinel (czołg): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
→Konstrukcja: ort. |
||
Linia 44:
Z chwilą wybuchu wojny w Europie rząd Australii zwrócił się do rządu Wielkiej Brytanii o dostarczenie różnych typów uzbrojenia w tym czołgów. Miały one pomóc w obronie Australii przed inwazją Japonii. Wobec braku rezerw sprzętowych w Wielkiej Brytanii, złożono zamówienie w USA. Niestety USA dysponowała tylko przestarzałym czołgiem M2. Równolegle w listopadzie [[1940]] roku Australijski Sztab Główny zadecydował o budowie nowoczesnego [[czołg pościgowy|czołgu szybkiego]] o masie 16-20 ton, uzbrojonego w [[armata 2-funtowa|armatę 2-funtową]] (40 mm) i chronionego pancerzem o grubości 50 mm. {{fakt|Oceniano, że potrzebnych będzie ok. 2000 wozów.|data=2012-04}} Planowano, że pierwszy czołg będzie gotowy gotowy w lipcu 1941 roku, a co miesiąc zakłady produkcyjne miało opuszczać ok. 70 maszyn. Jednak pierwsze 3 prototypy czołgu skonstruowano dopiero w styczniu 1942 roku, zaś masowa produkcja ruszyła sierpniu 1942 roku i trwała do lipca 1943 roku.
== Konstrukcja ==
Czołg szybki '''AC1''' posiadał kadłub z łączonych elementów odlewanych. Grubość kadłuba pancerza wynosiła od 25 do 65 mm. Czołgi produkowane były w zakładach kolejowych
Ponieważ w Australii nie produkowano wówczas silników o odpowiednio dużej mocy, AC1
Czołg został uzbrojony w [[Armata 2-funtowa|armatę 2-funtową OQF Mk IX kal. 40 mm]] - {{fakt|(planowano użyć nowocześniejszego [[armata 6-funtowa|działa 6-funtowego]], ale nie było ono wówczas dostępne w Australii)]|data=2012-04}} i dwa [[karabin maszynowy Vickers|karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm]] (jeden umieszczony w półkulistej kopułce z przodu kadłuba, drugi sprzężony z armatą). {{fakt|Charakterystyczne jarzmo działa oparte było na systemie francuskim typu Hotchkiss z czołgu [[H-35]].|data=2012-04}}
Linia 52:
{{fakt|Oczywiście nie obyło się bez problemów i usterek. Obracana elektrycznie wieża przestawała działać w momencie gdy kadłub czołgu był pochylony, a system chłodzenia był nieodpowiedni do warunków klimatycznych.|data=2012-04}} Po wypuszczeniu serii kilkudziesięciu pojazdów dalszej produkcji zaniechano ze względu na łatwość dostaw odpowiedniego sprzętu z USA. Łącznie wyprodukowano 66 czołgów oznaczonych numerami od 8001 do 8065. Projektanci zdecydowali się jednak na dalsze eksperymenty.
Z uwagi na bardzo małą skuteczność uzbrojenia AC-1 opracowano drugą wersje czołgu - '''AC3''', miała znacznie lepsze {{fakt|opancerzenie|data=2012-04}} i uzbrojenie. Pojazd miał zmodyfikowany kadłub i większy pierścień wieży. Logicznym następcą armaty 6-funtowej była [[haubicoarmata 25-funtowa]] (angielskie [[Armata 17-funtowa|17-funtowe działo przeciwpancerne]] nie było dostępne w Australii). W tej sytuacji, wykorzystując doświadczenie zdobyte przy projekcie [[Armata 25-funtowa Short|
Następna wersja
Wszystkie wyprodukowane czołgi były używane wyłącznie z celach szkoleniowych, badawczych i testowych, australijskie jednostki pancerne w tym czasie uzbrojone były wyłącznie w czołgi amerykańskie i brytyjskie.
{{fakt|data=2012-09|W [[1943]] australijska 3. Brygada Pancerna otrzymała kilkanaście czołgów '''AC1''', które zostały zewnętrzne zmodyfikowane, aby wyglądem przypominały czołgi niemieckie i mogły wziąć udział w filmie
Do naszych czasów dotrwały jeszcze tylko 4 egzemplarze. Jeden z czołgów można dzisiaj obejrzeć w [[Bovington Tank Museum|Muzeum Czołgów w Bovington]] w Wielkiej Brytanii. Pojazd ten został podczas wojny przesłany tam drogą morską dla przeprowadzenia prób. Drugi znajduje się w Szkole Pancernej w [[Puckapunya]]l w Wiktorii i jest maskotką Australijskiego Królewskiego Korpusu Pancernego. Jedyny pojazd AC3 znajduje się w Australian War Memorial w [[Canberra|Canberze]] i ostatni w bardzo złym stanie jest w posiadaniu prywatnego muzeum w Wiktorii.}}
|