Statyczna wyznaczalność: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
'''Statyczna wyznaczalność''' jest własnością [[konstrukcja|konstrukcji]] prętowej polegającą na tym, że obliczenie [[siły wewnętrzne|sił wewnętrznych]] w [[przekroje poprzeczne|przekrojach poprzecznych]] wszystkich jej [[element konstrukcyjny|elementów]] może być wykonane tylko i wyłącznie na podstawie, dającego się sporządzić, kompletu równań równowagi statycznej<ref>Nowacki W., ''Mechanika budowli'', tom 1, PWN Warszawa 1957, rozdz. 2.3</ref>. Taka własność konstrukcji wynika z jej struktury geometrycznej, której istotą jest minimalna liczba więzów kinematycznych, niezbędnych do zapewnienia jej [[geometryczna niezmienność konstrukcji|geometrycznej niezmienności]]. Powiększenie tej liczby sprawia, że konstrukcja staje się przesztywniona i równocześnie statycznie niewyznaczalna. W tym przypadku brakujące równania można otrzymać na dwa różne sposoby.
 
Sposób pierwszy (metoda sił) polega na takim usunięciu wszystkich więzów nadliczbowych, aby powstał [[geometryczna niezmienność konstrukcji|niechwiejny]] układ statycznie wyznaczalny. Usunięte więzy zostają zastąpione siłami nadliczbowymi (hiperstatycznymi) mającymi na celu spowodować, aby układ pracował dokładnie tak samo jak niewyznaczalny. W tym celu zapisuje się odpowiednie równania zgodności przemieszczeń<ref>Olszowski B., Radwańska M., ''Mechanika budowli'', Politechnika Krakowska 2010, rozdz. 80</ref>.