Walki o Warszawę (1944): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→top: poprawa nazwy stacji Warszawa Wschodnia |
|||
Linia 23:
Na początku września 1944 wojska prawego skrzydła [[1 Front Białoruski|1 Frontu Białoruskiego]], po walkach na przedpolach Warszawy, osiągnęły rubież: [[Zegrze]], [[Słupno (powiat wołomiński)|Słupno]], [[Wesoła (Warszawa)|Wesoła]], [[Wesoła (Warszawa)#Stara Miłosna|Stara Miłosna]], [[Międzylesie (Warszawa)|Międzylesie]], Zbytki. Na rubieży tej [[Niemcy (naród)|Niemcy]] rozbudowali przedni skraj obrony przedmościa warszawskiego. Na terenie o powierzchni 700 km² Niemcy zgromadzili jednostki [[IV Korpus Pancerny SS|IV Korpusu Pancernego SS]] w składzie dwóch dywizji pancernych SS [[5 Dywizja Pancerna SS Wiking|„Wiking”]] i [[3 Dywizja Pancerna SS Totenkopf|„Totenkopf”]], węgierskiej [[1 Dywizja Kawalerii (Węgry)|1 Dywizji Kawalerii]] i [[73 Dywizja Piechoty (III Rzesza)|73 Dywizji Piechoty]] z [[9 Armia (III Rzesza)|9 Armii]]. Skuteczność obrony Warszawy dowództwo [[Grupa Armii „Środek”|Grupy Armii „Środek”]] wiązało z utrzymaniem przedmościa. Niemcy za wszelką cenę starali się nie dopuścić [[Rosjanie|Rosjan]] do [[Wisła|Wisły]]. Obawiali się połączenia [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] z [[powstanie warszawskie|powstańcami]].
W celu likwidacji przedmościa, dowództwo 1 Frontu Białoruskiego przygotowało operację siłami [[70 Armia (ZSRR)|70 Armii]] i [[47 Armia (ZSRR)|47 Armii]]. 47 Armii podporządkowano 1 Dywizję Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Główne uderzenie zaplanowano od południa w kierunku: [[Miedzeszyn]], [[Anin]], [[Kawęczyn-Wygoda (Warszawa)|Wygoda]], [[Warszawa Wschodnia
1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki działała w składzie sowieckiego [[125 Korpus Armijny|125 Korpusu Armijnego]], na jego głównym kierunku uderzenia i współdziałała z sowieckimi 76 i 175 Dywizją Piechoty. 1 Dywizja Piechoty otrzymała zadanie przełamać niemiecką obronę na odcinku 1,7 km, pomiędzy hutą szkła a stacją kolejową Międzylesie, kontynuować natarcie na głębokość 16 km w kierunku na Anin, [[Wawer]], Pragę i w rejonie [[Most Kierbedzia|mostu Kierbedzia]] wyjść nad Wisłę. Cały pas natarcia na tym odcinku był silnie pocięty i gęsto zabudowany. Umocnionych stanowisk na kierunku natarcia 1 Dywizji Piechoty bronił niemiecki 70 pp z 73 Dywizji Piechoty wspierany z zachodniego brzegu Wisły przez 173 pułk artylerii i artylerię ciężką. 1 Dywizja Piechoty, na czas natarcia, wspierana była sowiecką artylerią, w tym artylerią rakietową, wzmocniona była batalionem czołgów i batalionem saperów. Dowódca dywizji gen. [[Wojciech Bewziuk]] ugrupował dywizję w dwa rzuty. W pierwszym nacierały [[1 Praski Pułk Piechoty|1]] i [[3 Berliński Pułk Piechoty|3]] pułki piechoty, w drugim [[2 Berliński Pułk Piechoty|2 Pułk Piechoty]].
|