Bitwa pod Stirling: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poijkoo |
m Wycofano edycje użytkownika 89.69.109.250 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to EmptyBot. |
||
Linia 40:
Szkocki plan bitwy (prawdopodobnie opracowany przez Moraya, a nie Wallace’a) zakładał oparcie się o linię wzgórz, by zmusić Anglików do atakowania pod górę. Z Ochil Hills można było swobodnie obserwować ich ruchy i wybrać odpowiedni moment do walki. Także i inne warunki sprzyjały Szkotom: za wąskim mostem droga biegła [[Grobla komunikacyjna|groblą]], wiodącą przez nadrzeczne, podmokłe łąki. Twardy grunt rozciągał się dopiero opodal osady [[Cornton]], położonej na lewo od grobli, blisko wzgórz<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wojtczak|imię=J.|autor=Jarosław Wojtczak|tytuł=op.cit.|strony=93, 95-96}}</ref>.
Tymczasem do obozu szkockiego przybyło kilku rycerzy na czele z [[Jakub Stewart, 5. Wielki Steward Szkocji|Jakubem Stewartem]] i [[Maol Choluim I, hrabia Lennox|hrabią]] [[Książę Lennox|Lennox]]. Usiłowali oni skłonić Wallace’a i Moray’a do poddania się, ale były to zabiegi bezskuteczne. Następnie udali się do obozu wojsk angielskich (10 września), które dotarły już do Stirling. Powiadomili Surreya o niepowodzeniu swej misji i obiecali mu, że następnego dnia przyprowadzą mu posiłki. Gdy Stewart z towarzyszami opuszczał obóz, natknął się na angielski oddział, plądrujący pobliską wioskę. W efekcie tego spotkania doszło do walki, w której Lennox zranił jednego z angielskich piechurów. Wieść o tym wydarzeniu bardzo wzburzyła żołnierzy Surreya, wśród których podniosły się głosy nawołujące do zemsty. Dowódca zdołał jednak utrzymać porządek. Cała ta sprawa w pewnym stopniu podkopała zaufanie Anglików do Szkotów lojalnych jeszcze wobec Edwarda I<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wojtczak|imię=J.|autor=Jarosław Wojtczak|tytuł=op.cit.|strony=91-92}}, {{cytuj książkę|nazwisko=Kapitaniak|imię=T.|autor=Tomasz Kapitaniak|tytuł=op.cit.|strony=52}}</ref>.
Linia 47:
Działania jego sił zostały jednak niespodziewanie zakłócone. Gdy straż przednia przeprawiła się na drugi brzeg, nie otrzymała dalszych rozkazów, bowiem stary hrabia zasnął w swoim namiocie. Anglicy więc wycofali się. Po obudzeniu Surrey dokonał [[Pasowanie na rycerza|pasowania na rycerzy]] kilku [[szlachta|szlachciców]] i dopiero potem rozkazał ponowną przeprawę. Tym razem przerwało ją przybycie niewielkiego oddziału Stewarta i Lennoxa. Angielski wódz postanowił dać jeszcze jedną szanse Szkotom na poddanie się i wysłał do nich dwóch [[Zakon Kaznodziejski|dominikanów]]. Jednak i ta propozycja została odrzucona. Hrabia zwołał więc naradę wojenną<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wojtczak|imię=J.|autor=Jarosław Wojtczak|tytuł=op.cit.|strony=92-94}}, {{cytuj książkę|nazwisko=Kapitaniak|imię=T.|autor=Tomasz Kapitaniak|tytuł=op.cit.|strony=52}}</ref>.
Wszystkie te
== Przebieg bitwy ==
|