Zdanie: Różnice pomiędzy wersjami

Aby wypowiedzenie było zdaniem, musi zawierać [[orzeczenie (językoznawstwo)|orzeczenie]]. W [[język polski|języku polskim]] podmiot może pozostać [[Podmiot (językoznawstwo)|domyślny]] ze względu na możliwość zidentyfikowania wykonawcy czynności na podstawie [[fleksja|końcówki fleksyjnej]] [[czasownik]]a w orzeczeniu. Zdaniem jest również tak krótkie wypowiedzenie jak: ''Wyszedłem.'' – w którym [[podmiot (językoznawstwo)|podmiotem]] – wykonawcą czynności jest "ja" (forma [[czasownik]]a sugeruje, że jest to pierwsza osoba liczby pojedynczej).

 

 

Wypowiedzenie niezawierające [[orzeczenie (językoznawstwo)|orzeczenia]] to [[równoważnik]] zdania. Np.: ''Hej, skarbie!''; ''Tylko spokojnie.''; ''Co?''; ''Dobranoc!''. W [[język rosyjski|języku rosyjskim]] interpretacja składni różni się od polskiej: wypowiedzenie może być uznane za zdanie nawet wtedy, gdy orzeczenie nie jest wyrażone, a jest domyślne. Wobec tego zdanie może się składać z jednego rzeczownika, na przykład ''«Вечер.»'' ("wieczór"), bowiem orzeczeniem domyślnym będzie tutaj niewyrażony czasownik ''есть'' ("jest"). Takie orzeczenie określa się mianem orzeczenia w formie zerowej (''сказуемое в нулевой форме''). Ten typ zdania w językach wschodniosłowiańskich jest często stosowany.