brak opisu edycji
m (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Grzexs. Autor wycofanej edycji to 217.97.185.3.) |
Nie podano opisu zmian |
||
|
Okupanci rozpoczęli tymczasem politykę pozyskiwania artystów. Wielu poetów, szczególnie tych o poglądach umiarkowanie lewicowych, wierząc w nieuchronny wybuch wojny niemiecko-radzieckiej zaczęło ściśle współpracować z nową władzą. Rozpoczęto wydawanie polskojęzycznego propagandowego ''Czerwonego Sztandaru'' - publikował on przedwojenne wiersze Broniewskiego, dając do zrozumienia, iż redakcja współpracuje z poetą, co było nieprawdą. Broniewski nie identyfikował się z linią programową tego czasopisma, próbował jednak wykorzystać je do przypomnienia "sprawy polskiej", nieobecnej w polityce sowieckiej. Dał do druku między innymi słynny wiersz ''Żołnierz polski'', wiersz ten oczywiście nie został opublikowany.
Broniewski miał nadzieję, że przebywając na terenach zajętych przez
[[24 stycznia]] [[1940]] r. Władysław Broniewski został wraz z innymi poetami aresztowany we lwowskiej restauracji ''Ognisko Inteligencji'' pod fałszywym zarzutem pijatyki. [[27 stycznia]], a więc trzy dni po aresztowaniu, w ''Czerwonym Sztandarze'' ukazał się artykuł [[Witold Kolski|Witolda Kolskiego]] pod tytułem ''Zgnieść gadzinę nacjonalistyczną'', w którym autor starał się uzasadnić aresztowanie, szkalując zatrzymanych poetów. Osoby zatrzymane podczas tej prowokacji zostały przewiezione do ciężkiego więzienia lwowskiego na Zamarstynowie.
| |||