Bastion: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodatki
korekta
Linia 10:
'''Bastion''' (także ''beluarda'', ''belward'' lub ''bulwar'') – podstawowy element umocnień w dawnych [[fortyfikacja]]ch o [[narys fortyfikacyjny|narysie]] bastionowym, wznoszony na załamaniach obwałowania [[twierdza|twierdzy]] (na wysuniętych narożnikach). Wywodzi się z wcześniej stosowanych [[basteja|bastei]]. Bastiony jako element fortyfikacji były używane od połowy XVI do połowy XIX wieku.
 
Występują w twierdzach na planie [[trójkąt]]a, [[romb]]oidu lub [[pięciokąt|pięcioboku]] o otwartej podstawie. Dwa najbardziej wysunięte boki tworzyły narożnik zwany ''[[węgieł|węgłem]]''. Boki stykały się pod kątem zawartym zwykle pomiędzy 60° a 120°. Bastiony połączone były [[kurtyna (fortyfikacja)|kurtynami]]. Odległość miedzy bastionami była uwarunkowana zasięgiem armat i wynosiła zazwyczaj nie więcej niż dwukrotność skutecznego ognia. W przypadku mniejszych twierdz wystarczały zazwyczajprzeważnie cztery bastiony na rogach budowli, natomiast w przypadku miast konieczne było budowanie dodatkowych umocnień. Część bastionu od strony nieprzyjaciela nazywano ''czołem'', boczne części ''[[Bark (fortyfikacja)|barkami]]'', a podstawę pięcioboku (od wewnętrznej strony twierdzy) ''[[Szyja (fortyfikacja)|szyją]]''. W zewnętrznej ścianie bastionu mogła się mieścić kryta galeria ze strzelnicami dla broni ręcznej.
 
Geometrię bastionu wykreślano w taki sposób, aby z barków bastionu możliwy był ostrzał flankowy wzdłuż czół sąsiednich bastionów. Dzięki temu bastion wyeliminował wadę bastei, martwe pola – fragmenty terenu przy samym murze bastei, zasłonięte przez nią samą od ognia.