Stefan Urosz II Milutin: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Ekspansja na południe ==

 

Przyłączenie do Serbii znacznych obszarów, których ludność posługiwała się greką i pielęgnowała greckie obyczaje, a także przybycie do Serbii młodej królowej greckiej z licznym dworem wywołało przewrót obyczajowy najpierw na dworze Milutina, a stopniowo w całym państwie. W dokumentach serbskich pojawiły się odtąd nieznane wcześniej greckie terminy dotyczące podatków i stanowisk urzędowych. W nowy sposób z bizantyńskim przepychem zorganizowano dwór królewski. Wzrastające stale dochody czerpane głównie z eksploatacji kopalń srebra pozwoliły też Milutinowi na wznoszenie coraz okazalszych fundacji kościelnych pod kierunkiem sprowadzonych z [[Konstantynopol]]a artystów. Milutin założył monaster w Nagorczino koło [[Kumanowo|Kumanowa]] w Macedonii (przetrwała z niego [[Cerkiew św. Jerzego w Starom Nagoričanem|cerkiew]] z zespołem [[fresk]]ów wykonanym na polecenie władcy<ref>W. Molé: ''Sztuka Słowian południowych''. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1962, ss.118-120</ref>) oraz wokół głównych centrów swojego państwa, które w tym czasie przesunęły się z Raszki na [[Kosowe Pole]] i do [[Hvosno|Hvosna]] zwanego coraz częściej Metohią (od „metoh” - posiadłość cerkiewna). Na Kosowym Polu powstała „[[zadużbina|zadužbina]]” Milutina – [[Monaster Gračanica|monaster w Graczanicy]], a w Metohii – monastery nad rzeką [[monaster Banjska|Banjską]] i w [[Prizren]]ie. Poza Serbią wzniósł Milutin monastery : [[Klasztor Chilandar|Chilandar]] na [[Athos|Atosie]], w Tesalonice, w Konstantynopolu oraz monaster św. Michała Archanioła w [[Jerozolima|Jerozolimie]]<ref name="Was115">{{cytuj książkę | tytuł= Historia Jugosławii |strony=115 |nazwisko r= Wasilewski |imię r= T. |autor r link= Tadeusz Wasilewski}}</ref>.